Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2003, Page 24

Múlaþing
Norska síldarflutningaskipið Gesina frá Kopervik sandi orpið í Sandvík. Eigandi myndar Guðmundur
Sveinsson.
skömmum tíma gat gert ófært. Ekki veit ég
samt til þess að þama hafi nokkum timann
orðið slys í lendingu.
A þessum tímum, þegar menn reru með
línu, var ýmist beitt kræklingi eða síld en
hvomgt var til staðar þarna í Sandvík.
Ég held að það sé hvergi skeljafjara þar
og ég veit ekki til þess að þar hafi verið
lögð síldarnet. Það var því þannig með beit-
una að menn urðu að ná í hana til Norð-
fjarðar. Þar var farið á svokallaðar skelja-
tjörur og krökuð upp skel sem menn höfðu
með sér. Með síldina var allt miklu erfiðara.
Hún geymdist illa svo ekki var hægt að
koma með hana í stómm slöttum eins og
skelina sem var hægt að geyma í pokum við
klappimar. Stundum var síldin flutt á bátum
frá Norðfirði ef að ferð féll eða að gengið
var yfir fjallið og fengin síld á Suðurbæjum
eins og sagt er hér á Norðfirði, en heitir að
fara norður á bæi frá Sandvík. Þá bám menn
þetta á bakinu og var venjulega farið Sand-
víkurskarð. Það var auðvitað ekki hægt að
fara með mikið í einu.
Ég man eftir því að þegar ég var
stráklingur þama kom það fyrir að ég var
sendur yfir fjallið til að ná í síld og bar þá
einhvem slatta á bakinu yfír fjallið aftur.
Þegar komið var með síldina yfir var það
geymsluvandamálið, en þeir höfðu það
þannig nokkrir útgerðarmenn þama að þeir
byggðu sér hólfaða kassa með tvöföldu
22