Strandapósturinn - 01.06.1973, Síða 84

regni og snjó. Ef vatnsbleyta komst í fiskinn á fyrsta þurkstigi,
varð hann bragðdaufur og seigur. Þessa rauf varð því að gera
aftarlega á kviðinn, því þá grúfði fiskurinn meira á ránni og
roðið myndaði einskonar þak á hann, svo öl'l bleyta rann út af
án þess að skaða fiskinn.
Þegar búið var að fletja fiskinn, var hann þveginn vandlega upp
úr hreinum sjó. Notaðir voru stampar úr tré, sem venjulega
voru þannig gerðir að tekið var ílát undan olíu, svokallað olíukar,
og sagað sundur þar sem það var víðast, og fengust þá tveir
stampar úr hverju kari. Til að losna við olíumengun úr stömpun-
um voru þeir brenndir innan og bruninn skafinn burt og þar með
var öll olía horfin. Tekinn var hreinn sjór og borinn í vatnsföt-
um í stampana og var mjög áríðandi að hafa nægan sjó í stömp-
unum og skipta nægilega oft um uppþvottavatnið. Fiskurinn varð
bragðmeiri við það áð vera þveginn úr söltu vatni, einnig myndaði
seltan einskonar vamarhúð svo fiskurinn varð ekki eins viðkvæm-
ur og tók síður í sig utanaðkomandi áhrif eftir að hann var kom-
inn í hjallinn. Um leið og fiskurinn var þveginn var hann látinn
upp á rár og hengdur upp í hjall. Gæta varð þess, að ekki væri
of þröngt á ránum, fiskurinn mátti ekki liggja saman, heldur
varð að vera vel rúmt um hann svo vindur gæti leikið sem best
um hann og hann þornað sem allra fyrst.
Fiskhjallar vom byggðir þar sem vindur náði sem best til, áður
fyrr vom þeir með torfþaki og væri því vel við haldið, kom varla
fyrir að þeir lækju, stöplamir vom hlaðnir úr grjóti, ofan á þá
kom grind úr tré og voru það rekaviðarsúlur. Ofan á þessa grind
vom lagðar þversúlur á hvem enda og á miðju ef með þurfti og
hjallurinn var svo langur. Ofan á þessar þversúlur kom önnur grind
og myndaðist þá opin rauf á hliðum hjallsins á milli neðri og efri
grindar og var ránum með fiskinum stungið í þessar raufar og
hvíldu ráarendamir á neðri grindinni beggja megin. Því næst
var sett árepti á hjallinn, en það var tréklæðning undir torfið, og
hélt það torfinu uppi. Þar eð hjallar voru yfirleitt byggðir þar
sem vindur náði best til, varð að ganga vel frá þaki, svo það fyki
ekki í stórveðmm. Til að verjast því, var oft borið mikið af grjóti
á hjallþakið. Þegar rámar með fiskinum vom settar upp í hjall-
82