Strandapósturinn - 01.06.1973, Blaðsíða 85

inn var roðinu á fiskinum snúið í höfuðáttina á hverjum stað, en
þá lenti regn og sjórok á roðinu og rann niður án þess að valda
skemmdum, en gæta varð þess, þegar fiskurinn var settur á rám-
ar ,að allir fiskamir snem eins á hverri rá. Þegar komin var
allgóð þurrkskel á fiskinn þannig að hann klesstist ekki þó hon-
um væri staflað í lága hlaða, var hann tekinn af ránum og settur
í skrýfi sem kallað var. Þá voru teknar tvær all-langar rekaviðar-
súlur og settar trönur undir báða enda þeirra og hafðar svo
nærri hvor annari, að meðalstór fiskur gœti legið yfir báðar.
Trönur voru þannig útbúnar, að tekin vom þrjú rekaviðarkefli
um 11/2 metri á lengd. Keflin vom bundin saman það nálægt
öðmm enda, að þegar þau vom reist upp, gengu lengri endamir
út að neðan, en efri endamir mynduðu rauf, sem súluendamir
lágu í, þriðja keflið var sett á bak við hin þannig, að það var
einskonar stífa, sem vamaði því að trönumar féllu út. Þannig vom
útbúnar fjórar trönur og hvíldu rekaviðarsúlumar á þeim í um
mittishæð frá jörðu. A þessar súlur var fiskinum hlaðið í lága
eða háa hlaða, eftir hersluástandi hans. Fiskinum var snúið þann-
ig, að kviðurinn snéri upp og myndaði hver fiskur einskonar þak,
þannig að ef bleyta komst í fiskhlaðann, hripaði vatnið niður
fisk af fiski án þess að gera tjón. Fiskurinn var orðinn það þurr, að
hann bældist ekki mikið, en vindur blés í gegn um hlaðann og
þomaði fiskurinn bæði fljótt og vel við þessar aðstæður. Þessir
fiskhlaðar voru kal'laðir skrýfi og að hlaða fiskinum þannig, var
kallað að skrýfa fiskinn. Venjulega var fiskinum umskrýfað á
þriggja daga fresti, en ef hríðarveður gengu, varð alltaf að taka
upp skrýfið þegar birti upp og hrista allan snjó úr fiskinum og
hlaða honum á ný. Þegar umskrýfað var, var alltaf tekið úr það
sem þurrt var orðið eða fullharðnað og sett inn í hús. Yfirbreiðsl-
ur vom oftast notaðar yfir skrýfin og vom þær venjulega úr
striga, einnig var fest bandi um hverja súlu öðm megin við
skrýfið og þau svo lögð yfir fiskhlaðann sitt hvoru megin og bund-
ið niður í súlumar hinumegin. Reynt var að komast hjá því að
herða fast að þessari bindingu, því hún vildi bæla fiskinn um of,
en ef að gekk í storm, varð strax að fara og herða böndin eins og
hægt var svo fiskurinn fyki ekki. Komið gat fyrir að skrýfi fyki
83