Strandapósturinn - 01.06.1973, Síða 119

örþreytt og fór að hugsa um að ég mundi ekki vakna aftur ef ég
sofnaði og að ég mundi ekki sjá börnin mín aftur, en þau áttu
pabba sinn og afa og ömmur, sem myndu annast þau, en meðan
þessar þreytuhugsanir sóttu að mér og mér fannst ég hreyfa
fæturna meira af þrjósku en að ég hefði mátt til þess, vorum við
komin heim á tún í Reykjarvík, þá var ég búin að vera á ferð í
9 klukkustundir að meðtöldum þessum örfáu mínútum sem stopp-
að var í Hvammi.
Það var eins og þreytan minnkaði við hugsunina um hið erfiða
verkefni sem nú beið mín. Eg athugaði konuna og sá strax að án
læknishjálpar myndi hún ekki fæða. Þá var strax snúið sér að
því að manna bát og farið yfir að Kaldrananesi, en þar var síma-
stöð. Frá Kaldrananesi var hringt að Sandncsi til að fá hjálp,
að ná í lækni frá Hólmavík. Einar minn var þá nýkominn heim
frá því að fylgja mér norður að Hvammi og var að fara úr
blautum ferðafötunum. Þá var hringt til læknisins og hann beðinn
að vera tilbúinn, en Einar fór strax á bát yfir til Hólmavíkur og
náði í lækninn og fylgdi honum svo norður yfir fjallið að
Hvammi. Þar var fyrir fylgdarmaður frá Reykjarvík með hest
handa lækninum og komu þeir að Reykjarvík klukkan 2 um
daginn. Þá vonaði ég að þrautum konunnar færi að létta, en svo
var þó ekki. Læknirinn sagði að léttasóttin væri ekki búin að ná
hámarki, en ég vissi að það hafði dregið úr henni, ég bað hann
að gefa henni eina sprautu, en það vildi hann ekki, öðru hvoru
minntist ég á þetta við hann, en hann hafðist ekki að. Klukkan
sjö um kvöldið kom han ntil mín og segir, eigum við að reyna eina
sprautu, ég hélt það nú og þó fyrr hefði verið, því mér fannst
að lítið þyrfti til að bamið fæddist.
Eftir skamma stund frá því konan fékk sprautuna fæddist lítil
stúlka og lét heyra rösklega til sín og urðu allir glaðir yfir að fá
þennan litla gest svona heilbrigðan.
Ég hugsaði til Guðs, hvað hann var mér góður, að ég skyldi
komast þetta og hafa krafta til að afljúka því verki sem mér bar
að gera.
Að þessu loknu var farið að hugsa til ferðar með lækninn til
Hólmavíkur og fór Einar með fylgdarmanninum yfir fjörðinn.
117