Strandapósturinn - 01.06.1974, Síða 108

harmoniku, það gerði ég stundum í þá daga, mér til gamans,
þetta var á sunnudegi og veðrið var yndislegt. Bjarni var við
útiverkin og tvö elstu börnin hjá honum. Þegar Bjarni hafði
lokið útiverkum, kom hann inn, en þá var byrjað að rökkva.
Hann spurði hvar krakkarnir væru. Krakkarnir sagði ég, þau
voru hjá þér. Hvað er þetta, segir hann og verður hverft við,
hann sagðist hafa sent þau eftir fénu yfir í hálsinn hinu megin
ána. Áin var ísi lögð og fénu var beitt í hlíðina hinu megin í
dalnum, þegar Bjarni kom inn, var orðið hvasst og lausamjöll-
in farin að skafa. Okkur varð öllum bilt við, því það var að
gera vonsku veður. Bjarni fór undireins að leita að börnunum
og kom heim um miðnætti án þess að finna þau, þá var
kominn þreifandi bylur og mikill stormur.
Eg var svo lasin að ég komst ekki nema út í dyrnar, ég fór
um allt húsið, kveikti ljós og lét í gluggana. Þegar Bjarni kom
heim og hafði ekki fundið börnin, urðum við mjög hrygg og
héldum að við værum búin að missa börnin okkar. Þá var
barið á eldhúsgluggann, þar var kominn bóndinn frá Neðri-
Bakka í Langadal og var með börnin með sér. Þau höfðu
komist þangað heim. En sagan er ekki búin, þegar börnin fóru
að sækja féð yfir í hálsinn, sýndist þeim þau alltaf sjá kindur
hærra upp í hlíðinni, en það voru bara steinar. Þegar þau
komu upp á hálsinn, var orðið svo hvasst, að þau hröktust
undan veðrinu yfír hálsinn. Drengurinn sem þá var aðeins átta
ára, vildi fara heim og hélt sig geta það. Þau snéru við, en
þegar þau komu upp á hálsinn komust þau ekki lengra, höfðu
ekki kjark né kraft til að komast á móti veðrinu. Þau voru svo
þarna í skjóli hjá stórum steini, lásu bænirnar sínar og báðu
fyrir sér, þau voru búin að vera þarna mjög lengi, reyndu hvað
eftir annað að fara upp á hálsinn, en veðrið hrakti þau alltaf
aftur niður að steininum, þá sáu þau allt í einu ljós. Þau
gengu á ljósið og komu heim að Neðri-Bakka í Langadal.
Þá er frá því að segja, að á Neðri-Bakka voru hjónin alltaf
vön, að leggja sig í rökkrinu, í þetta skipti gat konan ekki
sofnað, hún fór og kveikti ljós á litlum lampa og setti hann út í
glugga, settist þar og fór að prjóna eitthvað, sem hún þurfti að
sjá til við. Hún sagði síðar, að hún hefði aldrei, nema í þetta
f06