Strandapósturinn - 01.06.1974, Side 112

Þegar ég kom á móts við Kirkjuból, fóru báðir lausu
hestarnir yfir ána og heim á tún á Kirkjubóli. Það var vani
þegar maðurinn minn var á ferð á hestunum, að hann kom við
á Kirkjubóli, þess vegna fóru þeir þangað heim af gömlum
vana. Þegar ég kom að ánni og ætlaði yfir hana, varð ótemjan
svo vond, að hún prjónaði og fékkst ekki til að fara út í ána.
Þrisvar setti hún mig úr söðlinum, en ég sleppti aldrei
taumnum og komst alltaf á bak aftur, þarna var ég að
hringsóla nokkra stund og varð fegin er ég sá mann koma út í
dyrnar á Kirkjubóli, það var Magnús bóndi, hann gekk niður
túnið til hestanna minna, kom yfir ána og hjálpaði mér með
hestinn heim í túnið. A Kirkjubóli þáði ég veitingar og
Magnús fylgdi mér síðan út fyrir Selá. Ég reið svo alla leiðina
á ótemjunni og var komin heim klukkan þrjú urr nóttina. Það
fóru tveir dagar í þessa ferð.
110