Strandapósturinn - 01.06.1983, Qupperneq 14

Lárus hefur fiskað vel um haustið og hefur því mikið að flytja
norður til föður síns. Það verður því úr, að hann fær lánaðan
stærri bát er heitir Svanur. Snemma morguns í myrkri er farið að
bera á bátinn og hann hlaðinn sem hæfa þykir. Þeir Guðbrandur
og Ingimundur eru ráðnir í að fara með okkur, því þeir ætla sér
norður að Veiðileysu. Við erum því fjórir undir árum og veitir
ekki af því Svanurinn er brjóstamikill og þungur í róðri. Dúna-
logn er alla leiðina og lóar ekki við stein. Það er því létt yfir
mannskapnum og fljótlega fara þeir gömlu mennirnir að segja
sögur af miklu fiskiríi og veiðum er þeir tóku þátt í á sínum yngri
árum. Það er auðheyrt að þeir eru komnir á raupsaldurinn, og
segir nú hvor sínar frægðarsögur. En þar sem Guðbrandur er
sérlega laginn að segja sögur og fáir munu hafa snúið á hann, fer
svo að lokum, meðan við þræðum milli boða á Byrgisvíkurrifinu
og erum brátt lentir, að Guðbrandur fær algjörlega yfirhöndina
og segir svo fádæma mikla veiðisögu, einmitt þarna af rifinu, að
allir hlutu að játa að lengra yrði ekki komist. Við Lárus
skemmtum okkur mikið við að hlusta á þá félaga fram í, en við
rerum að aftan. Við vildum ekki hlæja upphátt því þeir sögðu
frá í svo alvarlegum og sannfærandi tón, að það virtist hrein
goðgá að efast um það sem þeir sögðu.
Þegar við lentum og farið var að bera af bátnum, kom að því
að lyfta þurfti trékari, fullu af lifur. Það stóð í barkanum. Þegar
Lárus gekk að karinu einn, sagði Guðbrandur: „Þetta þarftu nú
ekki að reyna einn, Lárus minn, þótt þú sért sterkur.“ En Lárus
lyfti karinu einn úr bátnum og bar upp stórgrýtið í fjörunni. Fáir
munu leika það eftir og hef ég ekki séð annað betur gert. Þeir
bræður, Lárus og Jósteinn, og allir bræður þeirra voru sterkir
mjög og þó voru þessir tveir líklega sterkastir.
Á þessum slóðum er allra veðra von að vetri til og þurfti því að
fara með bátinn inneftir aftur í myrkri um kvöldið og gerðum við
Lárus það. Draugalegt var víða þar sem við þræddum milli
skerja og klettadranga því við reyndum að stytta okkur leið eins
og frekast var hægt. Allt gekk þetta vel og veður hélst óbreytt um
kvöldið og nóttina.
Þegar við komum svo norður aftur næsta dag var verið að
12