Strandapósturinn - 01.06.1983, Qupperneq 127

segir að ég sé orðinn sárlasinn og að það væri gott ef ég kæmist
heim í Veiðileysu. Guðjón segist þá vilja lána okkur hestana inn
að Kjós eða inn á heiði. Ég segist ekki treysta mér til að fara því
að ég hafi haft svo mikla verki í öllum líkamanum um nóttina en
þó aðallega í bakinu. Horfa þeir hissa á mig og fannst mér
Magnús læknir vera gramur og segir hann svo að þetta sé versta
ferð sem hann hafi farið hingað til.
Höldum svið svo gangandi af stað yfir Naustavíkurskörðin. Þá
hafði slegist í för með okkur stúlka frá Finnbogastöðum, en hún
var ráðskona hjá Guðmundi bróður sínum sem þá kenndi á
Kúvíkum (Reykjarfjörður). Biður stúlkan mig að bera fyrir sig
brúsa sem mjólk var í yfir skörðin. Þegar ég kem upp á skörðin
finn ég til meiri verkjar í bakinu en áður, komum við svo að
Naustavík og vorum flutt þaðan á bát yfir í Kúvíkur (Reykjar-
fjörð). Fer ég svo frá Kúvíkum upp Veiðileysuhálsinn og fann ég
ekki svo mjög til i bakinu, en þegar fór að halla niður á við þá var
það verra.
Þegar ég kem heim í Veiðileysu spyr mamma mig hvort ég sé
lasinn og þá segi ég henni það. Morguninn eftir gat ég ekki farið
úr rúminu vegna þess að ég var með mikla verki. Taska læknisins
var um 20 kg að þyngd og fór hún verst með mig. Lá ég í rúminu
í mánuð eftir þetta. Þá var póstferð og skrifar Guðbrandur eldri
faðir Guðbrandar stjúpa míns lýsingu af mér, fæ ég svo meðul og
segist læknirinn vita hvað sé að mér og það sé í nýrunum. Batnar
mér lítið sem ekkert af þessum meðulum. Skrifar svo Guð-
brandur aftur og fæ ég þá önnur meðul send frá lækninum og
skrifar hann með að ef mér batni ekki af þeim þá yrði ég að koma
tafarlaust inn á Hólmavík. Batnaði mér smám saman af þeim og
hef ekki fundið til í bakinu né nýrunum síðan.
Magnús var talinn góður læknir, en það var ekki hlaupið til
hans þá vegna þess að þá var engan síma að finna, aðeins hesta
og báta til að fara á. Var þetta oft erfitt þegar konur voru í
barnsnauð eins og var í þetta skipti, en það blessaðist samt oft
eins og nú.
125