Strandapósturinn - 01.06.2006, Qupperneq 84

Þá leitaðist eg enn við að komast út,og gat það, og ætlaði strags
burt frá búðinni. Komu þeir þá Pjetur og Jón og Magnús frá
Finnbogastöðum, á eftir mér og spurðu hvort eg ætlaði ekki inn
aptur? og svaraði eg aungu. Þá tóku þeir mig höndum og urðu
úr því áflog, enn sökum þess að eg gat ekki varist þeim so mörg-
um, færðust Riskingarnar inn í Búðardyrnar. Sleingdu þeir mér
þar niður á Spítur og tunnur, sem vóru í búðinni og kéndi eg þá
Sársauka í lærinu og lerkaðist mikið. Þá var kastað á mig
Rekastaur eða hvalbeini, sem eg vissi ógjörla hvort heldur var, og
kom það neðarlega á bakið á mér, og kéndi eg þá mjög mikið til,
samt stóð eg enn upp mjög meiddur og marinn, og tóku þeir
mig þá að nýju, í sömu svipan, og færðu mig í loptstigann, nauð-
ugan, og bögluðu mér þar saman og drógu mig upp á loptið
með stiganum, bendtist þá annar lærleggurinn milli stiga hapt-
anna, og var sem stiginn væri spentur inn undir að neðan verðu,
og var nær því sundur geinginn leggurinn. Þá gat eg valla af mér
borið þær kvalir, er mér fanst eg allur vera sem togaður og mar-
inn, en þó gat eg skreiðst upp á koffort og settist þar, enn að
litlum tíma liðnum ætlaði eg enn að reina að skríða ofann, þó
eg findi mig aungan stirk hafa til þess, enn þá fór Jón Pjetursson
enn í loptsgatið og varnaði mér að komast ofan, sem hægt var,
er eg gat litla sem enga björg mér veitt, og sagði eg þeim þá, að
þeir mættu ábirgjast hvað af þessu hlytist, og sögðu þeir já, en
þeir spurðu mig hvert eg ætlaði, enn eg sagðist ætla að komast
út, því eg vildi heldur deija í Drottins nafni úti enn vera inni
milli þessara manna. Samt var Pjetur einatt að kasta að mér
kuldaorðum. Þá fannst mér koma að mér truflun og æði, so eg
gat ekki stjórnað geðshræringum mínum af ótta og kvölum sem
eg tók út, greip eg þá hníf upp úr vasa mínum, og hef líklega
ætlað að skaða mig, og sagði um leið, að þeir yrðu að ábyrgjast
ef eg legði hendur á sjálfann mig, enn þeir sögðu já, að þeir
skildu ábyrgjast. Þeir tóku þá af mér hnífinn og fóru að brína
hann, og feingu mér hann so aptur og eggjuðu mig fast að fram-
kvæma þetta, enn við biðina varð mér ilt og var sem ætlaði að
líða yfir mig, og lagði af mér hnífinn. Þá bað eg þá að lofa mér
ofan, hvað þeir og gjörðu, en þá veittu þeir Jón og Pjetur og
Magnús mér samstundis eptirför, ætlaði eg þá að reina að ráfa
82