Strandapósturinn - 01.06.2006, Blaðsíða 109

vatnsflaumur og var nokkur hætta á að lenda á steinum eða í
meira dýpi en ella. Enda fór svo fyrir neðan Heydal að Valdimar
Bergsson drekkti spánýjum Pajero jeppa sínum. Hann festist í
ánni og var hálfur í kafi um skeið. Brandur Guðmundsson sem
er með stærstu mönnum óð út í ána batt í bílinn og dró hann
svo upp á sínum bíl. Öðru leyti létu menn vatnavextina og aus-
andi rigningu ekki á sig fá. Skjöldurinn var festur á steininn
af þeim sem fyrstir komu á staðinn og síðan afhjúpaður með
nokkrum orðum. Skjöldur þessi er úr kopar og ágrafinn með
nafni Heydals og síðan nöfnum þeirra bænda og húsfreyja sem
töldust þar ábúendur frá 1810-1938. En í þetta sinn var stans-
inn í Heydal samt styttri en ella vegna óskaplegrar rigningar og
vatna vaxtanna.
Einn er sá sem tengist Heydal eru þó hvergi til neinar skráð-
ar heimildir um hann svo ég viti. Það er draugurinn Stuttur
eða Selstuttur eins og hann var oftast kallaður, kenndur við
Heydalssel. Draugur þessi var alþekktur og umtalaður á sínum
tíma hér um slóðir en aldrei hef ég heyrt að hann hafi gert
neinum mein eða miska þó hann birtist þeim. Hann var kallaður
Stuttur af því að á hann vantaði fæturnar fyrir neðan hné. Þetta
á að hafa verið unglingspiltur í mórauðri úlpu sem flaksaðist frá
honum og er mér sagt að hann hafi sést síðast á eyrunum með-
fram ánni Laugu rétt fyrir neðan Heydalsbæinn.
Í bændabrag sem Guðlaugur Jónsson í Lyngholti orti um
bænd ur í Bæjarhreppi eftir 1940 segir í erindinu um Sæmund
Guð jónsson þá fluttan að Borðeyrarbæ.
„Heydalinn með sér gat hann ekki flutt
svo heldur er farið að rýmkast um Stutt.“
Í dag fer ekki mörgum sögum af draugnum Stutt frekar
en sumum öðrum afturgöngum. Kannski er hann enn fram í
Heydal og heldur vörð um minjar hins forna tíma sem aldrei
kemur aftur.
107