Strandapósturinn - 01.06.2006, Page 121

Óli E. Björnsson:
Rómaður
rennibekkur
Inngangur
Eftir komu mína 6 ára til Hólmavíkur 1932 var Magnús Lýðsson
járnsmiður meðal fyrstu fullorðinna manna sem ég kynntist þar,
gegnum leikfélaga mína og nánast jafnaldra, bræðurna Pál og
Jón Halldórssyni. Þeir voru bróðursynir Elínar Jónsdóttur frá
Tröllatungu, konu Magnúsar. Þau hjón tóku bræðurna í fóstur
um þetta leyti, eftir að foreldrar þeirra höfðu fallið frá með stuttu
millibili. Ég var þá um langt skeið daglegur gestur þar á heim-
ilinu og þótti óvíða betra að koma en heim til Elínar. Á sama
tíma varð ég vel kunnugur í járnsmiðju Magnúsar á Hólmavík
og sá hann oft við skeifnasmíði. Þar var allt með gamla laginu,
fýsibelgurinn var t.d. knúinn með handafli. Raforka var enn ekki
fyrir hendi í höfuðstað sýslunnar nema fyrir smæstu ljósaperur.
Magnús mun ekki hafa haft mikla trú á raforkunni. Sjálfur var
hann nýbúinn að byggja stórhýsi til íbúðar og lét ekki leggja
rör fyrir rafleiðslum í húsið. Honum hafði verið tjáð, að rafstöð
Hólmvíkinga (12 ára gömul) gæti ekki skaffað honum rafmagn!
Í mínum barnsaugum var þetta þó nútíminn í sinni glæstustu
mynd. Þegar hlé gafst frá leikjum okkar Palla og Nonna sat ég
oft um tækifæri til að gægjast inn í smiðjuna.
119