Sjálfsbjörg - 01.07.1978, Side 28

Lyftu-
búnaður
á hlið.
nefnd. Margt af þessu fólki á í erfiðleikum
eða getur ekki notfært sér venjulega þjón-
ustu almenningsvagna, sem yfirleitt er
sniðin að þörfum heilþrigðra. Gönguleiðir
að og frá viðkomustöðum eru of langar
fyrir þetta fólk, inn- og útstig í vagnana
of hátt o. s. frv. 1 þessu sambandi skal þess
getið, að úr síðara atriðinu hefur að
nokkru verið bætt með því að lækka inn-
og útstigshæð á neðsta þrep í tröppum um
10-15 sm, eða úr 40 sm í 25-30 sm. Við
íslenskar aðstæður fylgir þessari breyt-
ingu þó sá galli, að í snjóþyngslum er örð-
ugra fyrir strætisvagna að komast leiðar
sinnar.
Skipting eftir eðli hreyfihömlunar.
1 opinberum rannsóknum, sem fram-
kvæmdar hafa verið í Svíþjóð, Kanada,
Bandaríkjunum og Bretlandi, kemur fram,
að allt að 12,5% íbúa þessara landa eru á
einn eða annan hátt hreyfihamlaðir, í mis-
munandi mæli þó, svo sem fram kemur í
niðurstöðum sænskrar rannsóknar, sem
gerð var á árinu 1975 (HAKU-utredning)
og áður er vikið að. Þar kemur fram, að
u. þ. b. 0,25% allra íbúa Svíþjóðar séu
það alvarlega hreyfihamlaðir, að ekki
verði komist af án sérhannaðra bifreiða
og aðstoðar hjálparmanna við flutningana.
Til þessa hóps teljast þeir, sem háðir eru
hjólastólum, þ. e. lamaðir, fólk með fasta
liði og blindir. 2,75% geta ekið bíl eða
með miklum erfiðismunum notað strætis-
vagna. 3% geta notað strætisvagna með
nokkrum erfiðismunum, en þarfnast á eng-
an hátt sérhannaðra bifreiða. Þau 6%,
sem þá eru eftir, eru á einhvem hátt
hreyfihamlaðir, en þó ekki svo alvarlega,
að tilefni sé til sérstaklega skipulagðra
samgangna. Væru sænsku hlutfallstölurn-
ar heimfærðar á Reykjavík og þar byggju
84 þúsund manns, lítur dæmið þannig út:
210 einstaklingar væru í 0,25%-hópnum,
2310 í 2,75%-hópnum, 2520 í 3%-hópnum
og 5040 í 6%-hópnum eða alls 10080
manns. Sambærilegar rannsóknir eru ekki
fyrir hendi hér á landi. Hins vegar hefur
könnun Jóns Björnssonar, sálfræðings, um
atvinnumöguleika öryrkja í Reykjavík leitt
26 SJALFS BJÖRG