Sjálfsbjörg - 01.07.1978, Blaðsíða 35

Mér varð það að sjálfsögðu ljóst, er ég
fór að kynna mér hestana, að ekki voru
þeir allir þeim kostum búnir að geta veitt
börnum það öryggi, sem af þeim yrði kraf-
ist og einsetti mér það markmið að taka
einungis þá hesta, sem þægilegastir voru
í umgengni og það rólegir að fara á bak
þeim, að kallast mætti allt að því barna-
hestar. Nokkrar breytingar voru því óum-
flýjanlegar þegar þetta var haft í huga.
Um hálfan mánuð eða meira var ég við
þjálfun þessara hesta og taldi loks að nú
væri hægt að fara með þá, þannig að ekki
þyrfti lengur að reikna með neinu óvæntu.
Hestarnir lentu svo í New York þann
7. júní í sumar og fóru strax í sóttkví.
Þar var meiningin að þeir dveldu í 4—5
daga, en á öðrum degi var hringt og mér
tjáð, að þeir mættu fara úr sóttkvínni
hvert sem væri. Þessir hestar væru al-
gerlega heilbrigðir og útlit þeirra í besta
lagi. Þegar ég sótti þá, sagði einn dýra-
læknanna, að þessir hestar væru einhverjir
þeir heilbrigðustu sem hann hefði séð.
Varð hann ákaflega undrandi er ég sagði
honum frá íslenskum aðstæðum og höml-
um varðandi innflutning dýra og öllum
sóttvörnum gegn ýmsum kvillum, sem
herjuðu Evrópu.
Hestarnir 30 komu til Glen Cove og voru
strax settir í hús, sem var ætlað fyrir þá
ásamt þrem hestum íslenskum, sem voru
keyptir eftir Ameríku-reiðina miklu í fyrra.
Á næstu dögum var hafist handa við
að járna og láta þá venjast umhverfinu,
sem er mest skógi vaxið og sér hvergi í
næsta nágrenni. Hestarnir voru hafðir í
hólfum, sem voru höggvin í skóginn, svo
að þau mynduðu rjóður, en girt var í
kring með trönum. Gras var lítið sem ekk-
ert, en hestunum gefið hey tvisvar á dag.
Hestarnir voru líka hýstir yfir nóttina, og
reknir inn um stundu fyrir sólarlag.
Þótt segja mætti að svæðið sem þeir
höfðu væri þröngt, sættu þeir sig alveg
ágætlega við allar aðstæður og varla kom
fyrir að hestur færi út úr hólfi eða nokk-
ur ágangur væri á girðingunni eða trön-
unum.
Ekki varð vart neinna sjúkdóma þann
tíma, sem ég dvaldi þar ytra, og kannski
mætti segja að full snemmt væri að hest-
arnir næðu smiti eða fengju einhverja
kvilla, þar sem þeir voru næstum alltaf á
sama svæði og umgengust ekki neina út-
lenda hesta. Næstum daglega skoðuðum
við hestana með tilliti til þess, ef þeir
fengju útbrot vegna sólarhitans, sem eina
vikuna var samfellt um 40 stig. C. En
hvorki þá né síðar varð nokkurra ein-
kenna vart, og aldrei þurfti að kalla til
dýralækni vegna þessarra hesta.
Hestunum var riðið eftir því sem við
varð komið hvern dag, misjafnlega mikið
eftir ástæðum. Suma þurfti að þjálfa næst-
um daglega, einkum þá sem viðkvæmastir
voru. Aðrir voru vandir á að hlýða þeim
reglum sem endurhæfingartímarnir kröfð-
ust af þeim, og þeir hestar sem skyldu
verða sporthestar voru þjálfaðir jafnhliða
þessu og þá riðið mest á tölti, auk þess
leyft að fara frjálst á hringvelli eða eftir
skógarstígnum.
Þegar ég kom út skýrðist myndin að
sjálfsögðu fyrir öllum aðstæðum og þeim
kröfum, sem gera þurfti til hestanna eftir
atvikum. Endurþjálfun á hestbaki er alveg
nýtt fyrirbæri í Ameríku í þeirri mynd,
sem þarna fór fram. Til þessa hefur verið
það sjónarmið ríkjandi að gera reiðmenn
úr hinum fötluðu og veita þeim á þann hátt
þann munað til jafns við heilbrigða að
fara á hestbak.
Nú hefur hinsvegar verið snúið frá þessu
að nokkru leyti og barnið eða sá sem þjálf-
unar þarf við er settur á hestbak til þess
að árangur líkamsþjálfunar verði sem
mestur. Það hefur sýnt sig að börn sem
SJÁLFSBJÖRG 33