Sjálfsbjörg - 01.07.1978, Blaðsíða 29

í ljós, að a. m. k. 0,25%-hópurinn sé ekki
ýkja langt frá sænsku niðurstöðunum.
Skipulag ferða — skipting ferðaþjóniostu.
Skipta má ferðaþjónustunni í fjóra meg-
in þætti, eftir mikilvægi þeirra:
1. Flutningar til og frá vinnu.
2. Flutningar til lækna og sjúkrastofn-
ana.
3. Flutningar til endurhæfingarstöðva,
sjúkraþjálfa og hliðstæðra aðila.
4. Aðrir flutningar. Valfrjálsar ferðir
með eðlilegum takmörkunum.
Farþegar, sem njóta þessarar skipulögðu
þjónustu, þurfa að afla sér gagna (vott-
orðs) um heilsufar sitt hjá þar til kjör-
inni nefnd. Þessum gögnum er svo fram-
vísað hjá forráðamönnum ferðaþjónust-
unnar. Tilkynnt er einnig um ferðaþörf,
brottfararstað og -tíma, áfangastað o. fl.
sem máli skiptir. Umferðarstjórnin reynir
svo að samræma óskirnar á þann veg, að
nýting farartækja verði sem hagkvæmust
fyrir báða aðila. Fargjöld eru þau sömu
og í gildi eru á hverjum tíma hjá almenn-
ingsvögnum.
Farartœki.
Flutningarnir fara fram með þrennum
hætti:
1. Með sérhönnuðum bifreiðum, sérstak-
lega gerðum fyrir hjólastóla og fólk
með stifa liði.
2. Með leigubifreiðum.
3. Með litlum hópferðabifreiðum (mini-
bus). — Ætti að skipuleggja ferðir
þeirra þannig, að tímaáætlun væri
rýmri en almennt gerist i leiðakerfi
almenningsvagna.
Því er stundum haldið fram, að æskilegt
væri og eðlilegt að koma fyrir lyftubúnaði
í strætisvögnum, sem eru í almennri not-
Lyftubúnaður fellur inn fyrir afturhurð.
Er því óvallt hreinn og liðugur.
kun, svo að þeir geti jöfnum höndum flutt
hjólastóls-farþega. — Þetta er tæknilega
mögulegt. Gallinn er hins vegar sá, að
flutningar sem þessir eru líklegir til að
tefja verulega ferðir vagnanna til óþæg-
inda fyrir aðra farþega, en sú staðreynd
blasir við, að farþegar gera miklar kröfur
til vaxandi meðalhraða þessara farartækja
og miða þá gjarnan við keppinautinn, —
einkabílinn.
Á ráðstefnu um umferðarmál almenn-
ingsvagna, sem nýlega var haldin í Gauta-
borg, fluttu erindi framkvæmdastjórar
umferðadeilda hreyfihamlaðra í Gauta-
borg og Stokkhólmi. Voru þeir sammála
um þá hættu, sem lækkun meðalhraða hef-
ur í för með sér, hættu á því að fæla far-
þega frá þessari þjónustu. Auk þess mætti
ætla, að hjólastólsfarþegi felldi sig ekki
við það hlutskipti að valda óbeint öðrum
óþægindum. Allt kapp yrði að leggja á
það að laða sem flesta farþega að almenn-
ingsvögnunum. Ferðahraðinn væri þar
þungt lóð á metaskálunum, sögðu þessir
fyrirlesarar. Jafnframt lögðu þeir á það
ríka áherslu að leysa bæri þessa ferða-
þjónustu með sérstökum bifreiðum og sér-
hönnuðu leiðakerfi, eins og nú er gert í
Svíþjóð. Á annan máta væri þjónustan í
SJÁLFSBJÖHG 27