Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Page 79
LXXVII
rections and variations. Only one seems worth mentioning. 3793 shortens the
text a little at 757’8, and 1305' has a fuller text (without, however, agreeing
exactly with 395):
395 og fara þeir a fund Hl(audvers) kongs, og sógdu honum
3793 og seigia Hl0dver kóngi
13051 og fara (first letter unusually written, perhaps indicating a change ofmind)
sendimenn á fund kongs og seigia honum
This reading in 1305' can be understood as restitution of a necessary or desir-
able link in the narrative.6 In the absence of better evidence to the contrary
than this, it may be assumed that 1305' is probably derived from 3793.
The following are examples of innovations in 13051.
I S6, (181 g, 4859, 633, 395), 3793] 1305'
1.2 papa] rysa
1.12 var kuongadr madr ok (followed by a long omission 633, 395, 3793)] 4-
2.12 þu skeindiz a; þu skiemtir þier ad 3793] 4-
2.67 færi j brott ok] 4
3.7 almargir; margir 3793] + hans jafníngar
3.8- 9 ath-honum; ad aungvir fundust hans jafningar 3793] 4
3.15-16 Ongum-gersimar; enn hvprki skiemta þaug med fort0lumm né sæma med
fiegi0fum 3793] 4
4.16 at-giora] 4
4.17-18 ok-honum] 4
4.55 ef1] + eg vissi
5.6 ok'-segia; og sóttu þeir þángad og lietu seigia 3793] sendu þeir bod
5.11-12 jarla sina ok radgiafa] höfdíngum sínum
6.2-3 enn-at; og mild af fié 3793] 4
7.15 jarl] + á Saxlandi
7.24 vndrum þessum; þessumm undrumm 3793] þessari villu og undrum
7.33-4 ok-teldi; og fari þeir <til> jalls og telie 3793] ad telja
7.55 til-honum; til hans og taladi þettad firir h0numm 3793] 4
7.56 mykist; mundi mikiast 3793] miktist nokkud vid hans fortölur
8.9- 10 ok-mik; og suo ad fara hv0rt sem þier vilid 3793] 4
9.12 þui til mids (bids 3793)] honum
10.8-9 þorpkórlum þikcia ful gist; þurfa þikia fullgiprt 3793] þikja
10.30 til gods; til góds hpfdingia 3793] til höfdinga
11.39 osæmd] + i hendur þinar
II 179, (18lg, 4859, 633, 395), 3793] 1305'
11.89 Gap in 179; og-hanz; en Gud hljfdi Ijkama Mirmans so hann sakade ej
3793] W Mýr(mann) sakadi ei
6 The same thing happened in 1446, though with different wording: og síðan ferðast þeir heim
og seigja Hlöðver kóngi.