Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Qupperneq 184

8
a\ ch. 4 sem hann vil. Hlóduir kongr var vitr hofdingi ok agætr. Hann hafdi Gydinga
tru. elskadi Gud enn for ekci med blott sem Saxar e(da) Spanveriar vestr ok
giordiz nu hnignandi madr. Þat er nu þui næst tiþenda at drottning Hlóduis
m r kongs fæR | sott ok andadiz ok þotti honum þat mikil skadi. enn þau attu ekci
bam aalifi. enn nu *lido fram nokcurar stundir. Þa tauludu jarlar kongs ok bar-
onar þessum ordum vid hann. Vær hófum at hugat naudsynnium landz vors
ok syniz oss sem ydr se eingi til annar enn leita ydr kuonfangs. Fyrir þui ath
monnum er mikil elska aa ydr þa vildi allr lydr aa þat stunda at efla þat rad ser
til hugganar ok landzstiornar eptir þina daga. Kongr sv(aradi) þesso. Mer er
eigi mikil hugr aa at freista þes mals optar med þui at ek lid nu a efra alldr ok
vant at rada vnga *kono af þui at ek veitt eigi vist at vær finnim þa er bædi
hafi til naturu ok viturleik med þui at miseldri er mikit at stilla sitt lunderni
hæfilega j alla stadi at bædi væri mer hroplaust ok henni enn þo eigi vist at vid
se leitat at sa verdi madr gior er allvel se til fallin at settiaz jmitt sæti eptir
minn d(ag). Nu se ek annat rad skiotara ok betra ef þat mætti fram ganga. Enn
þeir spurdu huatt þat væri. Kongr m(ælti) gefa Mir(mann) fostra minum rikit
24 lido] lidi (possibly an unusual spellingfor liddi, impersonal, Cederschiöld 1875, 315); depen-
dent mss have lidu. tauludu] possibly a dot above d. 30 kona. 32-4 Take at vid se
c Enn Hlódver kongur var gódur hóffdinge vitur og spakur og hafde Gydinga
tru og elskade Gud er skðp himen og jórd og stundade ecke god þau er Saxar
blðtudu eda Spanverjer vestann.
Kðngur var helldur vid alldur og átte konu góda jarls dðttur sunnann af
too r Lángbarda lande. Og hófdu þau átt bórn og lifdu eingenn | og þðtte kðnge
þad illa og suo vinum hans. Frá þvij er ad seigja ad sðtt lyste drottning og lykur
so þvij mále ad kongur misser hennar vid. Kann hann þvij allilla og allur
landslydurenn þvij hun var bæde vitur og vinsæl. Fðr nu suo fram nockra vetur
ad kðngur stiðrnar rijke sijnu med vitra manna ráde. Enn med þvij kðngur var
barnlaus þá ræddu þetta bæde baronar og riddarar fyrer kóngenum. Vjer
hófum athugad ad rádagjórd þinne kðngur, og synest oss sem þjer hæfe ei ann-
ad enn leita þier forrædess, med þvij þu átt þjer ongvann erfingja epter þig.
Enn med þvij pllum er mikel elska á þjer, þá villde allur landslydur þijna ætt
sjer til huggunar og landstiömar effter þinn dag. Enn kðngur svarar, lijtell hugur
er mjer á ad freista þess máls, þvijad eg lijd nu á efra alldur og þikjer mjer
vantt ad taka unga konu til mðts vid mig, med þvij ad misalldur verdur mikell
ad stilla sijnu lunderne suo hæfelega i alla stade ad bæde sje mjer hrðplaust og
henne, og er ei vijst þðtt ad sje leitad ad sá verde þegar gjetenn er sje veltil-
fallenn ad sitja i mijnu sæte, og stiðrna rijkenu. Enda sje eg annad ráded betra
too v og skiöjtara ef þad mætte frammganga. Enn þeir spurdu huortt þad være.
21
24
27
30
33
84
87
90
93
96
99
102
86 Spanverjer] sic, and with -ier in 272. 98 þess] + þe cancelled.
100 ad stilla etc] some-