Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Side 215

39
Maumet til einskis fær ath duga þer. ok eigi munt þu sigraz j degi. B(æringr)
j(arl) vard æfar reidr vid ord hans. ok sat ai hesti þeim er Marmori h(et). Eingi
8i hefir hestr verit betri fyrir nordann Griklandz haf. ok nu lystr hann hestin
sporum ok reid at M(irmann). enn hann sat ai hesti er [hann kaljladi Beuard er
modur hans hafdi sendr verit af Vngara landi. Sa var mikil ok st[erkr.] Hann
84 reid þa j moti B(æringi) j(arli) ok sóng vers þetta er Dauid orti j psaltara. Deus
iudex iustus for[tis] et paciens numquid irascetur per singulos dies. Þetta
þydiz svo. Heyrþu Gud retlatfr do]mari styrkr ok þolinmodr. Eigi reidz þu oss
87 fyrir ser hueria daga. N[u] mætaz þeir [ok] *legr B(æringr) j(arl) spioti j
skiold M(irmanz) ok igegnum skiolld hans ok bryniuna ok vndir |
svein A4-5. 83 sterkr] parts of kr are visible. 85 iustus] the concluding us abbreviation is
faint; iustorum A2. The whole ofthe Latin is wanting in A4,5. fortis] at the end ofthe line, but
for though faint is certain; written with continental f; 4- A2, A3. numquid irascetur] both
words abbreviated, thefirst unambiguously; the second may be expanded as irascere ('Wilt thou
be angry?’) or as irascetur ('Will he be angry?’); compare Vulgate, Ps. 7.12 numquid irascitur.
The Icelandic, however, means ‘Be not angry ’. The two words are copied with abbreviations al-
most exactly in A2 (but there are misreadings in the earlier part, and there is a marginal note re-
ferring to the whole passage: bædi latina þessi og hennar utþijdinng er miog vr lægi fært JE);
nunquam irasceris A3 ('Thou wilt not be angry’). 86 retlatr domari] r do illegible at the end
of the line; riettlatra manna A2; rjettlatur domarj A3, A4-5. 87 Nu-ok] considerably damaged,
but most ofthe letters can be made out; Sidann hleypir huor sinum hesti og A2; nu mætast þeir og
A3; Nú mætast þeir Bærfng jall oc Mírmann oc A4-5. legr] last letter obscure. 88 vndir]
end ofA’.
og ógn. og er sá hinn vónde Maumet er þu *þiónar. til eingis færr ath duga
63 þier. og mattu eigi sigrazt j degi. Bæringur jall vard atkafliga reidur vid þesse
ord. og sat ai hesti sinvm er het Marmore. Eigi hefer betri hestur verit j þann
tima fyrer nordan Gricklandz haf. Enn M(irmant) sat íú hesti sinvm þeim er
66 hann kalladi Bévard er módur hans hafdi sendr verit af Bæiara lande. og siá
hestur | var bædi mikill og sterkr. og ridr hann nu á moti jalli og kallar til
Guds. og saung vess þetta. Adiuua nos deus salutaris noster. Þath seiger so ái
69 vóra tungu. Heyr þv Gud grædare vörr. hiálp þu oss fyrer saker dyrdar þinnar
og hins haleita nafns þins. Þeir mættuzt brátt. og leggr <jall> spióti sinv j skiolld
M(irmantz) og j gegnvm skiolldinn og bryniuna vnder hende honum. og barg
62 þiónar] + er.
keyrir Bæring sinn | gðda hest Marmorjum med sporum og ridur framm ad
i8 Mirmant mipg akaflega. Mirmant bidur Gud i sinu hiarta, og ridur hvatlega
honum i mðt og hefur skiolldinn i annari hende enn spiðtid i *annarj. Bæring
leggur nu til Mirmanss med sinu spiote i hiálminn og gieck lagid i giegnum
2i bardid á hiálminum, og i giegnum brynjuna og ut med sídunne og feck Mir-
A‘,ch. 11
B, ch. 10
7 r
D, ch. 12, 72
19 annarj] + Nö leggur Mirrnant with third word cancelled. 21 og1] + út cancelled.