Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Síða 229
53
og vænnti hann ad þeir mvndv vinna honumm nockura hialp. enn huad sem A2,ch. 13
ad var giórt þa fekst aa vid þad allt. Hlodver kongur vill eigi ad sijdr ad Mir-
6 mann j(all) sitie j hasæte hia honumm þo ad ógurligt giordizt hanz mefn. Nv
bar svo ad einn dag ad þau satv yfer borde ad drottning mællte vid kong. Kyn-
ligr er sidur þinn ad þv villt hafa svo vanheilann mann svo nær þier sem jall
9 er. og skyllder þv ad þier hyggia þott þier sie mikil elska aa honumm ad þu gior-
er ei mein sialfumm þier. Kongur mællte. ei mæler þv þetta sem mig varde.
13.5 fekst aa] this expression seems not to occur elsewhere and its meaning is obscure. Perhaps
an error (in S6?)for jokst aa.
13.5 ad var giórt] á var lejtad. þa-allt] jokst jafnann hanz meinlæti. 6 jall] so A4,5. A3
7 ad1] til; so A4'5. 8 svo2] -f; so A4,5. 9 þier1] þuj; so A4,5.
nóckura hiálp vinna enn þvi meir sem vid var leitad. var honum æ ath dáligra. b, ch. 12
Nu villdi kongrinn eigi annat enn hann sæti þó j hásæti jafnan hia honum. Nú
6 berr so til einn dag ath þeir sátv yfer bord. ath Katrin drottning ræddi vid kong-
inn. og seiger so. Kynligur er sidr þinn siá herra er þv villt hafa so vanheilann
mann hiá þier sem jall er. Skyllder þú ath þvi hyggia þótt þier væri ú honum
9 elska. ath þú giorder þier eigi mein j. Kongrinn s(eger) eigi mæler þv þetta
hans mein vid hveria adgjprd. Eige ad sijdur lætur köngur hann sitja ed næsta c
sjer og eiga vid sig át og dryckju. Nu gjórest ögurleg hans meinsemd suo ad störu
522 bar. Eirn dag er þau sátu bæde i hásæte kongur og drottning ad | matborde, þá 115 v
mælltte hun, kynlegur er sidur þinn herra, er þu setur vanheilann mann suo
nær þjer sem jarl er, og ætter þu ad þvij ad hyggja þött þjer være elska á hon-
525 um ad eige gjórder þu þjer mein. Kongur seiger, eige mæler þu þetta sem mig
si'num fostra lækning veita ef mógulegt væri, enn einginn þeirra kunnj þessu D.ch. 16
hans meini bot vinna. Nu skal þar til vikia ad *Katryn drottning kemur ad
12 male vidur kðnginn Hlaudver og sagde hpnum, ad hann hefde undarligann sid
ad | hafa þann mann i hyrd og samneyte medur sier, sem ad sva *værj aumliga 95
yfirkominn i þeim háskasamligasta og vesta siukdome, og kinne hann sialfur
15 þar af hina verstu, og obætannlegustu vanheilsu sier siálfvum ad brugga. Þu
ve'ist ad eg mæli af riettri elsku og kiærlei'k, vidur þig. Skil þig frá þessum
manne, ad þu hliðtir ecki neitt jllt af hpnum. Hlpdver kongur svarar henne og
i8 seigir nu þyki mier þier audru visi hattad i ordum og atvikum þ'inum, hiá þvi
sem ad þá var er hann var heilbrigdur. Þá syndist mier sva, ad þier þötti hann
alldreigi | ofnærri þier vera, þá hann var heilbrigdur og láttu hann nú þess 96
11 Kotryn. 13 værj] + sem ad sva væri.
16 veist] v alteredfrom another letter.