Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Page 234
58
A2,ch. 14 til Mundio fialls ad eingi madur kiende þa og nv koma þeir i Lvnbardi og
rijda nv vmm daga. Og er spurt er hver sa er hinn vanheili madur þa nefnist
hann Justinus og hafi verid riddari kongzinz j Frans. og nv fara þeir til Roma 30
borgar og þadann vt aa Pvl og letta ei fyrr enn þeir koma til Salernis borgar og
A3 28 Mundio] Mundia; so A4, Mundio A5. Lvnbardi] Lumbardiam; so A4,5. 29 sa] hann.
30 hafi] 4-
B,ch. 12 nætur ath eingi skyllde kenna þá. Enn sidan er þeir komv sudr j Lungbardi. þá
forv þeir vm daga. enn er menn spurdv ath huad sa vanheili madur héti. æ(da) 39
hvadan hann *væri. þa seiger hann so. Eg heiti Iustinus og var eg riddare jallz
af Flæmingia lande. Nv fara þeir leidar sinnar til Róma borgar. og sidan rida
þeir vt áí Púl til Benevent. og snöru þa af pilagrima veg og so vestur til Saler- 42
40 væri] + Enn. 42 veg] dots apparently above v and (remotely) g; possibly neither is inten-
tional.
c Neiner sau <til> fara þeirra alltt til þess er þeir koma ad Mundiu fialle. Þeir
116 v torkyndust suo ad einge madur kjende þá. Enn er þeir komu sud|ur um Lom-
barde þá fara þeir umm daga. Eirn dag koma þeir sid til eins herbergis, og tek- 555
ur sá bönde vel vid þeirn er þar ried fyrer. Hann spyr hvor sá sje hinn vanheile
madur. Mirmant seiger og qvedst heita Justinus og vera riddare á Fracklande.
Sá madur hefur allfpgur augu sagde bönde. Hafa þeir þar gödann fagnad þá 558
nött enn fara á braut um morgunenn og rijda til þess þeir koma ad Apul til
Benevent og þadann til Salernis borgar, og þar i borg taka þeir herberge ad
d,ch. 18 XVIII. Cap. Reisa Mírmans i Polen, og samtal þeirra Martini
læknirs.
102 Nu er þar til máls ad taka ad | Mirmant ri'dur umm jmsa stade medur 3
sinum tveimur sveinum og kemur umm si'dir undir Mundju fipll, og sem þeir
komu þar bar einginn madur kennslu á þeim. Si'dann komu þeir i Lumbardien
og töku sier þar herbergi med einum ri'kum mannj og veitti hann þeim gödann 6
(greida). Þröast æ meir og meir dag frá deigi siukdömurinn á Mirmant. Þá
spurde sá hinn r'iki madur, sem var hussradandenn hvad fyrir eirn ad være sá
hinn kránki madur. Þad sie eg sagdi hann á hanns augum og yfirbragde, ad 9
hann hefur verid fridur sýnum, fyrr enn þesse vidurstiggileigi kránkleike hef-
103 ur um turnad hans yfirlit. Mirmant svarar honum og qvadst | lustinus heita.
Nö buast þadann. Tekur Mirmant ordlof af husrád<and>anum, og ad þvi 12
feingnu kvedur hann hann þackande hpnum mprgum fpgrum ordum gödann
greida, og vinsamlega velgiprnínga sier og sinum þienorum veitta. Si'dann
hallda þeir á leid og lietta eigi fyrri sinne ferd enn þeir koma i Pölen, og komu 15