Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Page 244

68
A2,ch. 15 mun nv fara Just(in)us sem eg hefi sagt þier. ad þetta kvikinndi mvn ei fara
þadann sem nv er hann nema honumm biodizt annad herbergi j ad fara. Nu
þegar þv hefr tekit dryckinn þa skulumm vid samannleggia mvnna ockra. Þa
vænter mig ad þetta illkvikenndi renni vpp j hals þier og framm j mvnn mier.
Þa tak þv þann hlut med tonnunumm er ad þier veit enn eg mvn leita ad
geyma þess er ad mier er. og verde nv vilie drottinz mfns. Nu tok hann vid
drucknum og drack og vonumm bradara fann hann ad illskokvikendit rendi i
hals honum og laa þar vmm stunnd enn hun mællte til hanz nockur ord og
særdi hann j nafne drott(inz) Jesu Christi hins krossfesta ad fara þa leinngra.
enn þau laugdv þa samann sfna mvnna. enn þetta illkvikindi vard ad hlijda
ordumm hennar og Gudz vilia og renndi hann þa j munn henne. enn hann beit
b, ch. 13 hann var giórr. þá tók hun kier eitt og færde honum og mællti. nu mun so vera
14 r sem eg sagdi þier Jus(tinus) fyrr ath eigi | mun sia illzku kraptur skiliazt vid
þig nema honum biódizt annat herbergi j ath fara. Nu þegar þu hefer druckit.
þá mun þath leita ath renna vr halse þier og j munn mier. Þá tak þú þann hlut
med tonnvm er til þin er. enn eg mun þess gæta er eg get feingit. Nu tekur
hann vid drycknum og dreckr. og vónvm brádara þá lagde hun saman munna
þeirra. enn þath illa dyr rende þegar vpp j hals honum og lá þar kyrt vm hrid.
Enn hun mællti þá. og bad hann j Gudsnafni ái brutt fara. enn hann matti eigi
briota þau ord er hun hafdi mællt. og rennr vr munne honum. og þegar j munn
c koma til hans dryck þann er hun hafde tilbued, og þá mælltte Cecilia vid
Justinum þad kann eg seigja þjer ad þetta qvikende flyr ei frá þjer nema þvij
*bjödest annad herberge i ad fara. Enn þegar þu tekur dryckenn þá vænter
mig ad þad renne i háls þjer og suo i munn þjer. Enn þá skallttu þess gjæta ad
ii8 v bijta i sporden. Enn eg mun | annast hófudhlutenn. Nu tekur hann og dreckur.
Enn epter þad þá leggur hun varer sijnar vid munn hans. Enn ormurenn reis
upp i háls honum og þá nemur hann stad. Enn hun bidur hann fara leingra og
qvadde ad Gud sjálfann og þá fer hann til þess naudugur. Er hann rennur i
617 bjöded.
d, ch. 19 ad drecka, og sem þessi krdptugi dryckur kom nidur fyrir hans <briost> og
jllskunádrann kendi hanns, þá var sem hun brinni af hanns krapti, og kunnj i
hanns kvidi eigi leingur vid halldast. Þar fyrir gaf hun sig upp i munninn, enn
ín *kongss dotter sem ad hun sá spord *ormssinss | standa ur hans munne, tek-
ur hun og leggur sinn munn vid hans varir, og tekur med tpnnunum i hala edur
spord ormssins og dreg<ur> hann svo medur óllum krapte ut af hanns munne,
42
45
48
51
51
54
57
615
618
621
84
87
85 kdngss. ormssins] + ormsins on next page.