Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Qupperneq 257

81
lannde. Jall mællte byzst þv vid nv og vil eg freista hve gðdur riddari þv ertt.
57 Just(inus) svarar eg er nv bvinn þegar þv villt. Ok laust nv Marmora hest sinn
sporumm og lagde stonginni i sódulbogann fremra og hann i sunndr og suo j
lær ialli og hof hann upp or sodlinumm suo ad fiarri kom hann nidr aa vellin-
60 umm enn sveinar Just(inus) toku þegar iarl. enn riddarar jarls haufdu giort
raad ad hefna hanz og ridu framm C. riddarar og logdu til hanz svo sem vid
komuzt sumer i skiolldinn sumer hestinn vnder honum. enn Just(inus) sat svo
58-9 og2—ialli] verbs tok and leggr are to be understood, as also in B.
56 byzst þv] Bustu. 57 þegar] þa; so A4-5. 62 skiolldinn] + enn; so A5 (but not A4).
sumer2] +j; + áA4t5.
iall. Buztu nu þa vid seger hann þviat eg mun freista hversv gódr riddari þu
ert. Jus(tinus) s(eger) myklv er eg betur vid latinn enn þu munt ætla. og mattú
6 rida þegar þu villt. Nu ridr hvór ath ódrum. Jus(tinus) leggr burtstóng sinne til
hans. og j sundur sodulbogann. og *so *j lær jalli. og hóf hann vpp vr sódlen-
vm so ath fiarre kom hann nidr æ vellinvm. Enn sveinar Jus(tinus) gripu hann
9 þegar. enn riddarar jailz hófdv giórt rád sitt ath hefna jallz þeir ,vij. er frækn-
azter vorv og rida nú aller senn ath honum. þrir hvorn veg. Sumer lógdv j
skiolldinn enn sumer j bryniuna. Enn hann sat so fast j sodlinvm ath þeir
16.7 so j] þadan; understand tok (impersonal) with j sundur sodulbogann, and leggr in the
ertt. Justinus sagde: þess em eg albuenn. Sijdann rijdast þeir i möte og lagde
705 hvor til annars. Leggur Justinus i sódulboga jarls og brottnar hann og i lær
jarls og hof hann ur sódlenum i loptt suo ad hann kom fjærre nidur hestenum.
Enn skialld sveinar gripu hann hóndum. Enn er riddarar sau á misfarar jarls
708 hófdingja sijns, þá villdu þeir hefna hans og ridu ad honum tiu saman og
lógdu til hans aller senn saman, sumer i skjólld enn sumer i brynju, eda
an<n)ars stadar á honum. Enn hann stackst eige ofan fyrer þeim ad helldur,
medur miklum krapte. Mátte þar *siá konstri'k riddara atvik uppá bádar si'dur.
57 Nú stingur Justinus sinu spiote til Placidus jarlss i hanns hialm, og var lagid
sva hart ad spiotid gieck i giegnum hialminn og bryniuna og rende sva ofann
med si'dunne, og allt ofann i lærid og vard þad mi'kid sár, og i sama at ride
60 lypte hann hónum úr spdulinum | og fleygde hpnum lángann veg af hestinum
til jardar, og kom hann sva hart nidur ad hpnum lá vid ovite, og komu þar
strax Justinus sveinar og toku hann, og færdu fanginn til tialldss sins herra.
63 Jarlsins Placidi fielagar, sem þeir þetta sáu eyrir þeim þad stðr illa, og ri'da
þeir nú tyu framm á vpllinn, og leggia allir i senn ad Justinus og vardist mipg
vasklega 0llum þessum. Kontu þeir hónum ecki af s'inum heste, og sva lauk
58 gieck] c first written as g.
A!, ch. 17
A3
B, ch.16
C
D, ch. 21
133
56 sia] + mátte þar siá.