Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Page 299
123
ert gðdur riddari og vannstu þa mikinn sigur og príjs i þui er þu varst einn A2,ch.24
84 fyrer þier enn nv ert tvi *kvongadur og mun nv ecke *vetta vid þier standa.
enn þo ef sa gud vil nockud traust til giefa er þu þionader medann þu varst
nockrv nytur þa skal eg til þess maals hætta. Þa suarar Justinus. Huad þarftþv
87 ad nefna þann gud er eg þiona heidinn madur. Ek veit ei hver vdiarfligar ma
nefna hann enn þv enda mvn eg þier onga sok aa giefa þott þv nefner gud.
Justinus m(ællti). kom þu hier j myrginn og kann þa vera ad þv komer odru
90 vid enn storyrdumm einumm. Nv skilia þeir vid suo bvit, ok rijdr nv huor til
84 konvngur. veita. 84 mun-standa] emendation to ekki vetta (= 'nothing’) seems neces-
sary. It is likely that the erroneous veita was in A', and thatA3 attempted amendment by adding ad
before standa. A4-5 have væma, but in a much altered text.
83 þa] -i- sigur og príjs] frama. 84 ert] ertu; so A4, er þú A5. tvi kvongadur (see tex- A3
tual note)] tuj konungr; því kvongadur A4, tvi kvangadr A5. þier] + ad (see textual note); so
A4,5. 85 til] +; so A4'5. 87 vdiarfligar] otjerlegra (with superfluous abbreviation over egr).
89 j myrginn] á morgun; so A4-5.
frama er þu vart einn fyrer þier. Nú ertu tvikvæntur. og er nu vis vón ath ecke b, ch. 20
8i stande vid þier nu ef sá gud vill nockut traust gefa er þu þionader er þv vart
nóckuru nytur. Þa s(eger) Jus(tinus) huat þarftv ath nefna þann gud er eg
þiona heidinn madur. er þu ert. Eg veit eigi seiger hann huor odiarfligar má
84 nefna hann enda mun eg þier aunga sauk æt gefa þótt þu nefner minn gud. Nu
mællti Jus(tinus) kom hier æ. morgin. og kann vera ath þú þurfer fleira enn
stóryrde ein. Enn vm nottina er Jus(tinus) var j svefni. liet hann illa j suefnin-
enn frama þá er þu varst eirn fyrer þig. Enn nu ertt þu tvijqvongadur madur, c
942 og er vijs von ad ed besta stande nu ecke med þjer. Enn þö ad sá gud gjæfe
þjer nockud traust er þu þjonader medann þu varst nockru nytur, þá mun þö
nefna þann gud er eg þiöna. Mirmant mællte: þu þjönar heidnum manne. Enn
945 eige ættla eg þig gude þjöna. Hrijngur mællte: hvor má ödjarfar gud nefna
enn þu. Enn ongva sók gjef eg þier á þött þu nefner minn gud. Mirmant
mællte kom þu á morgun til mijns fundar, og muntt þu þá fleira vid þurfa enn
948 orda spialldur eitt saman. Þeir skjljast ad sinne. Enn umm nottena eptter þá
942 og-þjer] the sentiment agrees with 912-9 (and other texts at that point), but the words are
probably a corruption of or substitute for an ironical expression like A 24S4, B 2CP0 '. 943
mun] j/'mun is understood as Ist person, the sentence as spoken by Cecilía makes a kind of sense,
but 943-4 þá-þiöna is probably a corruption of something originally part of Mírmann's rejoin-
der (A 24m'7, B 2(f2'3). Other textual changes (in lines 944-5) followed from this one. 948
spialldur] sic, read skvalldur?
The D text continues on p. 125.
D