Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Síða 332
156
F, ch. 4 4 Cap.
Mijrm(ant) geingur nii vid þessa menn til hallarinnar, og hittir mödur sijna.
Seigir hiin honum, ad fadir hans sie gejnginn fyrir stundu til goda hofsins.
Snijr hann þa þangad ferd sinni og drottning a eftir þvj hiin fijstist ad heira
hvprninn færi med þeim fedgum. Geingur Mijrm(ant) nii jnn i hiisid og menn
hans med honum. Jall var þar fyrir alvopnadur, og leit ej vingiarnlega til
Frænkis manna. Sverd hans hiet Jlfijngur. Þad vopnn hefur best borid verid á
Nordur lpndumm og Dijrumdal annad er Rollant átti. Aldrej nam þad j hpggi
stadar og beit so vel stál sem klædi, og alldrei matti þad sliöfgast, hvad sem
fyrir var. Jall giprdi ijmist ad hann drö sverdid til hálfs iir umgiprdini, og
horfdi j eggiarnar enn hann stack þvj jnn aftur. Sat hann þanninn jnn hiá stallin-
umm mi0g ofrijnlegur. Mijrm(ant) heilsar fpdur sijnum, og mælti sijdann med
snipllu mæli, Hl0dv(er) k(öngur) j Frackl(andi) sendi mig á ydar fund, med
51 þeim erindum, | ad hann vill binda vid <ydur> stad fasta vinattu, og kunni þad
til vegar ad komast, fyrir hiálp og fulltijngi guds þess er christnir menn triia á,
þa munu m0rg l0nd og könga rijki þess eilijflega ad niöta. God ydar Macho-
met og Apollo eru önijt og einkis máttar. Þvj er betra ad triia á þann gud sem
0llum hlutum rædur, og leid dauda fyrir alla menn, so þeir mættu eilijflega
lifa. Gi0rid nu fyrir siálfs ydar naud synia sakir og ahlijdist mijna rædu, þö eg
sie bædi ungur og vankunnandi, ad telia þvjlijka hluti fyrir ydur. An<n>ars er
ydur eilijf vanvirda fyrir buinn, hiá þeim ydar gudi er nú trúi þier á. Jall þagdi
leingi, enn umm sijdir svarar hann, aungvann trúnad legg eg á fleipur þitt, og
sk<r>afar þú ej so frá mier alla skinsemd, ad eg muni trúa á þann eda dijrka,
sem ej gat fordad siálfum sier daudanumm. Hefur einginn med þvjlijka fijflsku
farid, fyrir eirum mijnum, ad eg skuli af rækia god mijn hin g0mlu enn
áhlijdast þetta hiegöma skVaf. Er þier ej ad fara med þvj lijkar for t0lur þvj eg
akta þær ad aungvu. Filg heldur sidumm frænda þinna, og forfedra ella munu
52 skammarleg verda þijn af drif. | Mijrm(ant) svarar, ej vinn eg þad til ad þiöna
godum ydar, ad sál mijn skuli þar fyrir eilijfar kvalir lijda j helvijti. Þaug eru
ej annad enn daudir trie drumbar, og hafa hvprki mál heirn nie siön. Þvj kunna
þaug aungva goda hluti ad giefa, og enn sijdur nockra sælu ad veita sijnumm
til bidiendumm. Eij lætur þú af ad lasta god vor, seigir jall, enn <ej> lijst mier
gud ydar meiri máttar þar sem hann liet hriá sig og hrekia, negla á trie og lijfláta,
og sijndi aungva v0rnn á m0ti. Mijrm(ant) svarar, ej leid hann þetta sinna
vegna, eda viti þier ej hv0r ords0k var til þess. Jall seigir ej gipri eg mier
þánka þar umm, þo hef heirt ad þad hafi á einhv0rn hátt or sakast, af manni
þeim sem firstur lifdi j verpldu, og sagt er Adam hafi heitid. Hv0r meini þier,
seigir Mijrm(ant), ad þennann Adam muni skapad hafa, sem fyrstur var allra
manna. Gamli Gud skapadi hann, seigir jall. Mijrm(ant) svarar, ej seigi þier
3
6
9
12
15
18
21
24
27
30
33
36
39
4.23 skrafar] cf. skVaf in the next sentence.