Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Page 335
159
Gud mundi stirkia þeirra hlut, enn biidu köng sialfann þö fyrir sia. Dreif níi lid f, ch. s
24 til hans iir 0llum attum, og rijdur köngur vid her þennann j dal nockurn skamt
fra borginni Gijsas. Lætur hann þar sla sijnum landtiöldum, og bijdur so heid-
ingia. Ej leid langt umm adur Bæring jall kom þar eirninn med sijnu lidi, og
27 setti her biidir sijnar hinumeiginn j dalnumm gagnvart köngi. Sofa nii allir af
þessa nött enn ad morgni er vijgliöst var, er Bæring a fötum, og kallar harri
r0ddu til Frænkis manna, ad hann vilie tala vid Hl0dv(er) k(öng). Köngur her-
30 klædist snarlega, og stie a hest sinn. Mijrm(ant) filgdi honum og margir adrir
vaskir riddarar, enn er þeir finnast köngur og jall, mælti Bærijng, heirt hef eg
Hl0dv(er) k(öngur) umm breitni þijna, ad þii hafir af neitad godum vorum,
33 hinum mattugu, enn tekid adra hiegömlega trii j stadinn aftur. Þar veitir þu
vernd og upp hefur | til stórra virdinga eirn nijding og fpdur drapara, sem heit- 59
ir Mijrm(ant), og giæfi Machomet eg findi hann, skildi eg a honum grimm-
36 lega hefna. Er þier nii köngur ad velia umm tvo kosti, sa annar ad eg mun
ræna þig l0ndum þijnum og rijki, og lijfinu med, ella hinn, ad þii sel mier
framm þann vonda svikara Mijrm(ant) so þrælar mijnir (kvelie) hann til
39 dauda. Ej mun eg seigir köngur, selia þier j hendur fostur son minn, en Gud
mun ráda þvj framar enn þii edur god þijn hv0rs ockar sigurinn verdur j þess-
ari orustu. Bær(ijng) svarar, mikil fijsn er mier á ad siá þennann Mijrm(ant).
42 Mijrm(ant) vildi ej leinast firir honum, og seigir til sjn. Þá mælti Bæring, eg
bijd þier til burt reidar og reinum hv0r ockar meira ma. Ecki er eg til þess fær,
seigir Mijrm(ant), þvj eg er bam ad aldri, enn þu hraustur og vanur j einvijg-
45 um. Ej tiáir þier nu undann ad skorast, seigir Bæring, utann þii vilier bera
bleidi ord. Er þad annad ad bera riddVra vopn enn leika sier vid Katrijnu
drottningu. Skulum vid reina á morgun ockar hreisti, og ætla eg mjer þá ad
48 hefna Geirm(ans) j(arls) so sem hann hefdi verid fadir minn, og skaltu þess
þitt vonda föl ad gialda, er þti vost hann og (sviftir) so Saxland sijnum heidri.
Mijrm(ant) svarar, ej mun eg veriast þvj ad eg hefi bana veitt Geirm(anni)
51 j(arli) f0dur mijnum, og drö mig til | þess full vorkun, enn þar þig lángar so 60
mi0g til ockar vopna skifta, þá mun eg lata þad eftir þier og ganga til ein vijg-
is vid þig j nafni þess guds er eg triii á. Bæring vard gladur vid, og reid so
54 aftur til sinna landtialda. Köngur hlijddi á tal þeirra, og ávijtar Mijrm(ant)
mi0g ad hann játadi ein vijginu. Veit eg þad seigir hann, ad ej vinst þier ad
þreita kapp vid Bærijng j(arl), þvj <þö) hann sie heidinn, þá veit eg aungvann
57 hans lijka ad 0llum jþröttumm. Fer þad sem audnar seigir Mijrm(ant). Er þad
lijtill skadi þö jall drepi mig þvj Gud mun miskuna sálunni. Ad morgni j sölar
rás voru þeir badir Bær(ijng) j(arl) og Mijrm(ant) snemma á fötum. Klæddust
6o þeir si'num bestu hertijum, og ridu so til vijgvallarins. Bær(ijng) spir hv0rt
Mijrm(ant) sie til biiinn, ad reina vid sig. Hann qvad þad satt vera. Mikinn dul
38 kveliefrom 2146. 49 sviftir from 2146.