Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Page 345
93
96
99
102
105
108
3
6
9
12
15
169
fyrir oss. Just(inus) mælti, ef þier hefdud ej sijnt mier miskun og læknad mig f, ch. 8
þann tijma er eg kom miög aumur i þetta rijki, þá hefdi eg nú daudur verid.
Þvj er þad skildugt ad eg voge lijfi mijnu fyrir ydar naud syn. Kóngs dottir
bad vel fyrir honum og skilia þaug ad so mæltu, enn Vilhialmur k(óngur) liftir
ferd sinni, med allann þann her sem til hans var kominn og setur sijn landtiöld
skamt frá herbúdum Lúcani. Lúcanus hropar á kóng og mælti, kunnugt er þier
hvört erindi <mitt> er hijngad. Máttu nú velia um þriá kosti. Hinn firsti er, ad
þú giftir mier dóttur þijna, sá annar ad eg mun drepa þig, eda hinn þridie ad þú
fáir mann til ein vijgis vid mig, og kiós nú skiótt hvörn þennann kost þú vilt
upp taka. Kóngur þagdi um stund, enn Just(inus) svarar máli Lúcani so
mælandi, opsi þinn og akiefd mun fá illa enda likt og muntu þann skada
hreppa hier i Sikiley, sem þú fáir alldrei bættann, nema þú dragist á burt sem
skiótast enn vilier þú ej þessu mijnu heilrædi vid lijta þá mun eg ganga til ein
vijgis vid þig á morgun fyrir hönd kóngsdóttur. Lúcan(us) vard nú harla
gladur, og mælti, hald þessi þijn ord, sem nú hefur þú lofad, og nefnum votta
ad ockar umm mælum. Eigi giörist þess þörf seigir Just(inus) þvj so snart sem
dagur er á morgun, skaltu ej leingi þurfa | eftir mier ad bijda. Skilia þeir ad so si
mæltu, og sofa menn af umm nóttina.
9 Cap. ch.9
Umm morguninn herklædast hvör u'tveggiu, og búast til einvigis. Lúcanus
rijdur til vigvallarins, og margir hans manna med honum. Þar var fyrir
Vilh(ialmur) k(óngur) og Just(inus), med þeirra riddurum. Lúcan(us) hrópar
þá hárri róddu, og spir hvar ved bródir 'sinn; sie, er lofad hafi vid sig ad ber-
iast, enn Just(inus) seigist þar fyrir laungu kominn vera. Hvört er nafn þitt
edur kinferdi seigir Lúcan(us). Just(inus) em eg kailadur seigir hann, enn ætt
min mun þier ókunnug. Miög fackar þú i daudann, seigir Lúcanus, er þú þorir
ad beriast vid mig, þvj sverd mitt er Mijrael heitir, nemur aldrei ij höggi stad-
ar, enn mig brestur ei orku ad filgia þvi. Bæring j(arl) bródir minn, gaf mier
þetta sverd sem fiell i Frackl(andi), og skaltu eiga nátt ból undir þvi ádur
fundir vorir skiliast. Just(inus) svarar, Gud mun ráda hvör ockar sigurinn
hlijtur, enn þad uggir mig ad þid Bæring munid vid lijka skömm og bana bijda
af einu sverdi eda hefur þú ej heirt Jlfing nefndann sem allra vopna er best.
Hvar fieckstu þad sverd, seigir Lúcanus. Eg tók þad eftir födur minn seigir
Just(inus) og hef eg borid þad sijdan. Lúcanus mælti, mikla fijflsku hialar þú,
þvi Geirm(ann) j(arl) átti ej nema eirn | son er Mijrmant hiet, og W hann fyr- 82
92 fyrir] + mig cancelled. 101 Justinus] + tók máli kóngs cancelled.
9.5 sinn] above cancelled hans. 6 þitt] + gódur cancelled. 8 fackar] otherwise
unknown; 2146 has flackar, but the sentence remains strange.