Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Side 350
174
F,ch. 11 1 1 Cap.
Mijrm(ant) rijdur nú ad landtiöldumm heidingia, og spir hvör foringi þeirra
sie, enn Hijr(ijngur) j(arl) seigir til sijn. Ertu Hijr(ijngur) j(arl) af Fenedi,
seigir Mijrm(ant). Hann qvadst so kalladur vera af sijnumm mönnum.
Mijrm(ant) mælti, ef þú erV kominn hingad til orustu edur ein vigis vid oss,
þá muntu reindar fá þijnar iþróttir þó þú siert vasklegur. Hijr(ijngur) svarar, á
90 þad munum vier hætta hvöminn sem tekst. Er þad lijklegt þú | munir orijr
vera vidur eignar, þar þú att nu tvær konur first aungvir máttu jafnast vid þig
þá þegar þú vartst óqvæntur og þroska minni, *enn so seigir mier hugur umm
ad sá gud sem þú treistir á muni reidur ordinn þinni vondslegri breitni, og mun-
ir þú þvi ej sigur hlióta i ockar vidur eign. Þá svarar Mijrm(ant), jeg ræd þier
ad þú trúir á þann gud, sem jeg og allir christnir menn heidra, og giörustum
vid sijdann fullkomnir vinir. Af hrædslu mælir þú þetta, seigir Hijr(ijngur), og
er mier nógur timi ad þiggia þessa kosti, þá ieg er jfir unninn. Kom þú i giegn
mier á morgun, seigir Mijrm(ant), og <vitum> hvörium hamingiann vill betur
duga. Hiri(ngur) játar þvi, og skilia þeir ad so mæltu. Um nottina lætur Mijr-
m(ant) illa i svefni. Menn hans vekia hann og spiria hvad fyrir hann hafi bor-
id. Hann varpar mædilega öndinni og svarar, “Eg þóktist rijda med mijnum
riddurum umm þennann völl, og kom á móti oss mikill dijra flockur. Þad
stædsta dijrid riedist a móti mier, enn er eg hugdi ad neita v o pna minna dró
frá mier alt megn mitt og afl, ad eg mátti ej valda vopnunum, og þad vissi eg
var kvenn dijr sem ad mier sókti, og ej var þad ohijrt vid mig, enn þó var eg
hræddur vid þad, og er þad vildi hlaupa i burt med mig, vaknadi eg.” Hefdi
þetta verid kalldijr sem mig dreimdi, þa mundi þad hafa merkt Hijring j(arl)
og þad eg mundi lægra hlut borid hafa i ockar vidskiftum, enn first þad var
91 kvenndir kann eg ei rádning þessa draums. Ad mor|gni er hvörutveggia her
arla á fótum, og bijr sig til orust<u>. Hijr(ijngur) j(arl) skiftir lidi sinu i tvær
filkingar. Lætur hann adra filgia sier 'tif vijgvallar, enn adra sendir hann lein-
ilega heim til borgarinnar, og bijdur þeim ad fánga Katrinu drottningu og flit-
ia til herbúda, og kunni so ad skie, seigir hann, ad eg rijdi Mijrm(ant) ofann,
þá skulu mijnir menn sem næstir eru, taka vel vara á, ad hann' skadist ei af
sijnum nie annara vopnum. Nú sem hvöru tveggiu eru komnir á vijgvöllinn,
hrópar Mijrm(ant) hárri röddu so mælandi, hvar ert þú Hijringur j(arl) sem
heriar á rijki mitt, og ofsækir þá sem trúa á sannann Gud. Mun þier þijn fyrir-
tekt jlla luckast, og er eg nú búinn i stad ad gánga til einvijgis vid þig, og
frelsa bædi christna menn og land þetta undann þinni ofsókn og yfirgángi.
Hijri(ngur) svarar, skiótt skaltu nu fá þad er þú beidist og keirir hest sinn spor-
um, og setur sijna burstaung til lags miög fímlega, enn á medann þeir rijdast ad,
11.9 enn] + enn. 15 vitum from 2146. 18 and 23 the only occurrence of quotation
marks; they define the account ofthe dream, not the speech. 38 lags] + vid sig cancelled.
3
6
9
12
15
18
21
24
27
30
33
36