Læknablaðið - 01.01.2022, Blaðsíða 38

38 L ÆKNABL AÐIÐ 2022/108
„Það er sorglegt að byrja feril sinn, með
fullt af flottum vinkonum sér við hlið, á
því að heyra að við verðum þess valdandi
að laun læknastéttarinnar lækki,“ segir
Stella Rún Guðmundsdóttir, sérnáms-
læknir á Landspítala. Hún berst gegn
kynjamisrétti og segir margar vinkonur
sínar á spítalanum upplifa að þær séu
settar skör lægra en karllæknar.
„Okkur þætti ekki boðlegt að heyra að
ef svartir kæmu inn í læknastéttina væri
það þeim að kenna að laun lækkuðu,“
segir hún. Fólk þekki vel skaðsemi slíkra
fordóma. „Sama ef sagt væri að svartir
gætu ekki orðið bæklunarlæknar, því þeir
væru ekki þannig gerðir. Þetta er orðræða
sem viðgengst um okkur konur.“
Ljóst er á síðustu vikum að ákall ríf-
lega 430 kvenna um #ekkiþagnarskyldu
frá jólamánuðinum 2017, fyrsta #MeToo-
bylgjan og ekki hvað síst stór könnun
Ólafs Þórs Ævarssonar, geðlæknis, frá
haustinu 2018, sem sýndi að 29% íslenskra
lækna hefðu orðið fyrir kynferðislegri
áreitni á vinnustað, hafa ekki nægt til
róttækra breytinga á vinnumenningunni.
Þær segja kynbundið ójafnvægi rammað
inn í menninguna og leiða af sér áreitni
og ofbeldi.
Fundarherbergi á Landspítala. Ljósin slökkt og tvær beinagrindur úti í horni.
Ólöf Sara Árnadóttir handaskurðlæknir kveikir ljósin og þær Stella Rún Guðmundsdóttir
sérnámslæknir og Sunna Snædal nýrnalæknir koma sér fyrir við langt fundarborðið.
#MeToo. Þær hafa ekki gefist upp á umræðuefninu enda þörfin mikil eins og orðið
hefur ljóst á síðustu vikum – ef ekki fyrr!
■ ■ ■ Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
Uppræta þarf ómenningu í
samskiptum á Landspítala
V I Ð T A L
Hlustað á aktívista spítalans
Sagt var frá því í Stundinni 6. desember
síðastliðinn að tvö fagfélög, Félag al-
mennra lækna og Félag sjúkrahúslækna,
hafi í ályktun í maí hvatt stjórnendur
spítalans til þess að endurskoða verklag
sitt gagnvart kynferðislegri áreitni, kyn-
bundnu áreiti og ofbeldi á Landspítala.
Hvorugu félaginu var svarað. Þær segja
mannauðsdeildina hins vegar hafa óskað
eftir samtali við aðgerðahópinn Konur í
læknastétt.
„Við sendum stjórnendum spítal-
ans, þar á meðal mannauðsstjóra,
framkvæmda stjórum og forstjóra, bréf í
sumar og fengum strax viðbrögð frá Páli,
þáverandi forstjóra, sem sagði að hann
vildi fá okkur að borðinu,“ segir Sunna
Snædal sem ritaði undir bréfið fyrir hönd
hópsins. Sumarið leið og mannauðs-
deildin hafði aftur samband í haust.
Margar tillögur hafi verið lagðar fram.
Bent hafi verið á áhrif stigveldisins á spít-
alanum og að það dragi úr fólki að leita
úrlausna þar sem spítalinn er eini stóri
vinnustaður lækna á landinu.
Ólöf Sara Árnadóttir bendir á að
valdapýramídinn á Landspítala verði til
þess að læknar sem standi fjær toppnum
séu mjög háðir þeim sem ofar séu. „Þá er
erfitt að taka skrefið og segja frá því þegar
hærra settur brýtur af sér. Þótt það séu
litlir hlutir þarf að taka skrefið og segja
frá því. Þá þarf sá sem grípur inn í að hafa
fengið þjálfun til að bregðast við en ekki
sópa málum undir teppið.“ Rannsóknir
hafi sýnt að læknanemar segi síður frá af
ótta við að verða ekki trúað eða að það
hafi áhrif á framgang þeirra í starfi. „Þeir
vilji ekki fá á sig vesenisstimpil.“
Læknanemar í viðkvæmri stöðu
Þær benda á að nemar séu í sérstaklega
viðkvæmri stöðu. Ekki skilgreindir sem
starfsmenn og eigi allt undir öðrum að
verða það. „Hér eru hundruð nemenda
í mjög óljósri stöðu,“ segir Sunna. „Þeir
eru ekki í starfi og enginn kennari fylgir
þeim úr háskólanum og passar upp á þá.“
Læknanemar viti margir ekki hvert þeir
eigi að leita komi eitthvað upp á. „Og það
þarf að vera mjög skýrt.“
Stella segir þær 12 sem skipi vin-
kvennahóp innan spítalans, sem fylgst
hafi að úr námi, hafa fundið fyrir þessu
á eigin skinni. „Það er reynsluheimur
okkar að okkur sé mismunað hérna á spít-