Íslenzk fyndni - 01.10.1976, Síða 20

27.
SVERRIR KOKKUR hafði oft fengið skammir
fyrir það að kaupa vín á svörtum markaði. Eitt sinn
fór hann þó í Áfengisverslun ríkisins og keypti þá
áfengi í stóra ferðatösku.
Þegar heim kom sagði hann sigri hrósandi við
konu sína: „Nú gerði ég góð kaup, Dóra mín.“
28.
„EN ÞEIR, sem þekktu hann, þurfa engrar ætt-
færzlu með.“
Sverrir Hermannsson z-liðsmaður, í minningar-
grein um Bjarna í Vigur.
29.
I „ÞÉR AÐ SEGJA“ hefur Stefáni Jónssyni oft
tekist að gæða frásögnina þeirri drýgindalegu kímni,
sem söguhetjunni, Pétri Hoffmann, er svo eðlileg.
Á einum stað í bókinni segir svo frá, er Pétur var
á Húsavík:
„Og einn dag var það, þegar lítið barst að af fisk-
inum, að ég gekk á Húsavíkurfjall og hlóð þar vörðu
á meðan karlar mínir hlóðu skipið.
Það var erfitt að ná í grjót í þessa vörðu og langt
að bera það. Þarna var nokkuð af stórgrýti, sem ekki
var meðfæri vanalegra manna. Það lét ég efst í hleðsl-
una. Undrast menn það, sem sjá, hvernig ég hafi
getað kastað björgunum svo hátt upp fyrir mig.
Þessi varða stendur enn á Húsavíkurfjalli og ber
nafn mitt. Þeir kalla hana Hoffmannsvörðu. Og þess
bið ég Húsvíkinga, ef varðan hrynur og fætur mínir
18