Íslenzk fyndni - 01.10.1976, Síða 32

Söfnuðurinn var, sem vonlegt var, orðinn leiður
á þessum aðferðum klerks og lék hugur á að vita
hvaða boðskap hann hefði fram að færa í ræðum sín-
um.
Einn sunnudaginn, þegar margt var við messu, tók
fólk að færa sig nær og nær predikunarstólnum til
þess að mega nema orð prestsins. Fór svo að lokum
að múgurinn umkringdi stólinn og mændi framan í
sálusorgara sinn.
Þá fyrst leit prestur með þóttasvip upp úr blöðum
sínum og hreytti fyrirlitlega út úr sér:
„Nú þykir mér pöpullinn vera farinn að færa sig
upp á skaftið."
58.
JÓHANN ÞÓRIR, ritstjóri skákblaðsins, var eitt
sinn að hrósa Birgi Sigurðssyni prentara fyrir kven-
hylli og persónutöfra. Hann sagði með aðdáunar-
hreim:
„Birgir, þessi ofsalegi kvennamaður," en bætti svo
við: „og ég ekki síðri.“
59.
GUÐMUNDUR STOFNAUKI, sem svo var nefnd-
ur, þótti á sinni tíð einn af skemmtilegri drykkju-
mönnum í Reykjavík.
Hann var lengst af „á bísanum“, eins og það er
kallað, og var glúrinn við að útvega sér áfengi.
Skipstjóri nokkur reyndi eitt sinn að fá Guðmund
með sér í róður.
30