Íslenzk fyndni - 01.10.1976, Blaðsíða 48

100.
PÁLL NEFNIST MAÐUR, all ruddafenginn og
hranalegur til orðs og æðis. Kona hans kallaði eitt
sinn inn í stofu til hans: „Það er matur Páll.“
„Matur, það held ég sé nú matur,“ hreytti Páll þá
út úr sér.
101.
ÞEGAR JÓN RAFNSSON varð sjötugur héldu
ýmsir félagar hans honum veglegt hóf, þar sem marg-
ar snjallar ræður voru fluttar.
Einn ræðumanna lét þess getið, að löngum hefði
verið stormasamt í kringum Jón og væri gaman að
vita, hvernig viðrað hefði þegar hann fæddist. Hann
skoraði á Pál Bergþórsson, sem var meðal veislu-
gesta, að fræða viðstadda um það.
Páll svaraði með þessari vísu:
Því valt er að treysta, þó veðurmenn segi
um veðurfar á hans fæðingardegi.
En einu ég veit, að þið öll saman trúið.
Um leið og hann birtist var lognið búið.
102.
JÓN RAFNSSON orti, er Hannibal Valdimarsson
yfirgaf Alþýðubandalagið:
Þú ert farinn þrumukjaftur,
þín ég sakna lengi skal.
En komdu bara ekki aftur
elskulegi Hannibal.
46