Rökkur - 01.06.1932, Qupperneq 42

40
R Ö Ií K U R
„Ekki fæst eg um það,“ segir
Argilus.
„Hjá mér er vistarárið að eins
þrír dagar,“ mælti Járnnefja,
„og getur þú byrjað vistina nú
þegar. Þú átt að reka stóðið
mitt út á silkiengið, en vanti svo
mikið sem einn hest nú i kveld,
þá ertu frá.“
Síðan leiddi hún Argilus
þangað sem stóðið var inni.
Þeir hestar voru af málmi; þeir
hneggjuðu gríðarlega, stukku
voða stökk í háa loft og ólmuð-
ust með feikna tryllingi.
„Gaktu nú að vcrki þínu,“
sagði Járnnefja, fór frá honum
inn í herbergi sitt og lokaði að
sér. En Argilus opnaði hliðið,
varp sér á bak einum málmhest-
inum og þeysti út á völl með
allan þennan ólma hóp. Og óð-
ara en komið var út á silkieng-
ið þá kastaðist Argilus niður af
graðfola þeim, er hann reið, og
lenti í mýrarfeni og sökk upp að
bringu. Tvístraðist hópurinn þá
í allar áttir, en Argilus tók staf-
inn litla, sem mágar hans höfðu
fengið honum og stakk honum
í jörð niður. 1 sama vetfangi
laust niður sólargeislunum svo
glóandi heitum, að mýrarfenið
skrælþornaði og lá við að málm-
hestarnir færu að bráðna. Kom
þá felmtur yfir þá og tóku þeir
á rás heimleiðis eins og fæturn-
ir toguðu.
Þegar nornin um kvöldið sá
alt stóðið saman rekið, varð hún
hissa og mælti:
„Á morgun skaltu standa yfir
svörtu hryssunum mínum, þær
eru tólf saman, og verðirðu ekki
kominn heim með þær um sól-
ariag, þá verður það þinn bani.“
En þesar tólf hryssur voru
dætur Járnnefju. Argilus reið út
til hryssanna og sagði þá ein
þeirra við hann:
„Eg kenni í brjóst um þig,
það er útgert um þig; það er
ekki eins hægt að temja okkur
eins og málmstóðið.“
„Sjá þú fyrir þinu, eg skal sjá
fyrir mínu,“ mælti Argilus. 1
sama bili þutu tólf hryssurnar
sína í hverja átt. Argilus stakk
niður litla stafnum og skall þá
á voðastormur, og stóð hvass-
viðris strokan jafnt framan i
hverja hryssuna um sig, og
hvernig sem þær hömuðust þá
var veðrið og vindurinn samt
sterkari en þær — þær urðu all-
ar lieim að hverfa. Það stóðst á
endum að Argilus var að loka
hesthúsdyrunum og seinasti
sólargeislinn að hverfa, þá kom
nornin Járnnefja út að hesthús-
inu. Henni brá þá enda enn
meira í brún en kvöldinu áður,
þegar hún sá að Argilus var
kominn heim með allar hryss-
urnar.
„Ef þú vilt vinna í nótt,“ sagði