Veiðimaðurinn - 01.09.1955, Blaðsíða 24

og það var einmitt sjóðheit karpastappa.
I>jónninn flutti þeim skilalmðin og þeir
fóru strax heim til Shay, himinlifandi
yfir fregninni um bata hans.
„Senduð þið Chang til þess að kaupa
fisk?“
,,Já, við gerðurn það.“
Hann sneri sér að Clians og mælti:
„Fórstu ekki til Chao Kao, fisksala, til
þess að kaupa fiskinn, og neitaði liann
þér ekki um stóra fiskinn? Taktu ekki
fram í fyrir mér. Þú fannst stóra karp-
ann falinn í litlum polli, sem var hul-
inn af reyrgresi. Þú keyptir svo fiskinn,
en þú varst reiður við fisksalann fyrir
að ætla að leika á þig og skipaðir hon-
um að koma með þér. Þegar þú komst
inn í skrifstofuna sat skattritarinn að
austanverðu við dyrnar en aðstoðarmað-
urinn að vestanverðu og tefldu skák. Er
þetta ekki rétt? Þú hélst svo áfram inn í
salinn, og þar voru Tsou fógeti og Lei
aðstoðarfógeti að spila á spil, en Pei
horfði á og hámaði í sig peru. Þú sagðir
Lei, hvernig fisksalinn hefði hegðað sér,
og Pei gaf honutn svo vel útilátið spark,
að lianh flutti kerlingar út í garð. Síðan
fórstu með fiskinn fram í eldhús og
Wang matreiðslumaður drap liann til að
matbúa liann. Er þetta ekki nákvæmlega
það sem skeði?“
Þeir spurðu Chang og báru saman
tiækur sínar, og hvert smáatriði reyndist
rétt. Þá spurðu þeir forviða, hvernig Shay
vissi þetta ailt, en hann sagði vinum
sínum eftirfarandi sögu:
„Þegar ég veiktist fékk ég ofsalegan
hita, eins og þið munið. Hann yfirbugaði
mig svo, að ég féll í dá, en samt sem áð-
ur fann ég hitasóttina innan um mig og
fór að reyna að hugsa upp ráð til þess
að lina þjáningarnar. Mér datt í hug
að gott væri að labba eftir unðasfögrunt
árbakkanum, tók stöngina og fór út.
Loftið var strax taisvert svalara þegar
ég kom út úr borginni, og mér leið miklu
betur. Ég sá hitamóðuna leggja upp af
húsþökunum og var feginn að ég skyldi
liafa forðað mér. En ég var mjög þyrstur
og þráði það eitt, að komast að vatni.
Ég tók stefnu beint á ásana þar sem
Austurvatn og áin koma saman.
Ég kom að vatninu og settist undir
pílviðartré á bakkanum. Blátt vatnið var
ákaflega heillandi. Hægur andvari gár-
aði flöt þess, svo að það varð eins og fisk-
lireistur, og ég sá lireyfingu og stefnu
gohmnar eftir vatninu. Friður og kyrrð
ríkti yfir öllu. Allt í einu langaði mig til
að fá mér bað. Ég synti talsvert þegar
ég var drengur, en nú var orðið langt
síðan ég hafði brugðið mér á sund í vatn-
inu. Ég fór úr fötunum og stakk mér.
Ég fylltist einhverri unaðskennd við að
finna vatnið faðma og lykjast um brjóst
mitt og limi. Ég stakk mér á kaf nokkr-
um sinnum og fannst það óumræðileg
fróun. Ég man að ég sagði við sjálfan
mig: Ég kenni í brjósti um þá Pei, Lei
og Tsou, vini mína, að þurfa að hírast
í hitasvækjunni á skrifstofunni allan dag-
inn. Ég vildi að ég gæti orðið að tiski
dálitla stund og þyrfti ekki að korna ná-
Jægt stimplum, innsiglum, undirskriftum
og skjölum. Ó, hvað mér liði vel, ef ég
gæti breytt mér í fisk og synt dag og
nótt, með vatn, og ekkert annað en vatn,
umhverfis mig!“
„Ég lield að það sé nú vandalaust að
veita þér þetta,“ sagði fiskur einn, sem
kont syndandi upp að fótum mér. „Þú
99
Vf.idimaðurinn