Veiðimaðurinn - 01.09.1955, Blaðsíða 26

dirfast að drepa mig. Ef liann veiðir
mig, bið ég hann að fara með mig í skrif-
stofuna aftur.“
Ég sneri við, gleypti maðkinn og var
vitanlega veiddur. Ég barðist um á hæl
og hnakka, en Chao Kao hélt fast við
mig, svo það fór að blæða úr neðri vör-
inni á mér — og ég gafst upp. Þegar
hann var að mynda sig til að draga mig
á þurrt hrópaði ég: „Chao Kao, Chao
Kao, hlustaðu á mig! Ég er Shay Wei
deildarstjóri. Þér verður refsað fyrir
þetta!“
Chao Kao heyrði ekki til mín. Hann
þræddi spotta gegnum skoltinn á mér
og lét mig í poll, sem var hulinn af reyr-
gresi.
Þar lá ég og beið. En brátt var eins
og bæn mín hefði verið heyrð, því nú
kom Chang frá skrifstofunni okkar. Ég
heyrði samtalið, þegar Chao Kao neitaði
að selja Chang stóra fiskinn. En hann
fann mig, tók mig úr pollinum, og ég
dinglaði á spottanum, án þess að geta
nokkra björg mér veitt.
„Chang, livernig dirfist þú að fara
svona með mig? Ég er húsbóndi þinn.
Ég er Shay Wei deildarstjóri, er aðeins
í fiskgerfi um stundarsakir. Ég skipa þér
að auðsýna mér lotningu.“
En Cliang lieyrði ekki til mín heldur,
eða kaus þá að svara mér ekki. Ég hróp-
aði eins liátt og ég gat, bölvaði og barð-
ist um, en allt kom fyrir ekki.
Þegar við fórum gegnum liliðið sá ég
að skrifararnir voru að tefla við dyrnar,
og ég kallaði til þeirra og sagði þeim
hver ég væri. En þeir virtu mig ekki
svars lieldur. Annar skrifarinn hrópaði:
„Nei, sá er ekki dónalegur! Hann er
minnst Si/á pund!“ Hugsið ykkur niður-
lægingu mína!
Þegar inn í salinn kom, sá ég ykkur,
eins og ég sagði áðan. Chang skýrði ykk-
ur frá, að Chao Kao hefði falið stóra
fiskinn og aðeins viljað selja smælkið,
og þá fauk svo í Pei, að hann gaf hon-
um þetta heljar spark. Þið voruð allir
himinlifandi yfir þessum væna fiski.
„Farðu með hann til matreiðslumanns-
ins“ — ég held að það hafi verið Pei,
sem sagði það — „og segðu honunt að
btia til góða karpastöppu, með lauk,
sveppum og vínblöndu.“
„Bíðið svolítið, kæru samstarfsmenn,“
sagði ég við ykkur alla. „Hlustið nú á
mig. Þetta er allt misskilningur. Ég er
Shay. Þið ættuð að þekkja mig. Þið farið
ekki að myrða mig. Svo miskunnarlausir
eruð þið ekki.“ Ég klóraði í bakkann
eftir mætti.
En ég sá að það var gagnslaust — þið
voruð allir heyrnarlausir. Ég horfði á
ykkur bænaraugum, opnaði munninn og
grátbað um miskunn.
„Lauk, sveppi og vínblöndu! Svona
gátu þessir miskunnarlausu níðingar far-
ið með vin sinn,“ hugsaði ég. En ég sá
engin ráð til bjargar.
Chang fór nú með mig fram í eldhús.
Matreiðslumaðurinn rak upp stór augu
þegar hann sá mig. Smettið á honum
ljómaði meðan hann var að brýna liníf-
inn og leggja mig til á eldhúsborðinu.
„Wang Shihliang! Þú ert matreiðslu-
maðurinn minn. Dreptu mig ekki! Heyr-
irðu það!“
Wang Shihliang greip þéttingsfast ut-
an urn mittið á mér. Ég sá blika á hníf-
inn um leið og hann bar hann að hálsi
24
Veiðimaðurinn