Veiðimaðurinn - 01.09.1955, Blaðsíða 22

Smækkandi lax.
ÁRIÐ 1954 birtist eftirfarancli klausa
í dönsku dagblaði. Hún gæti einnig verið
hugleiðingarefni fyrir ýmsa hér á landi:
,,Hefðu atvinnuveiðimenn hlustað A
þær raddir, sem sögðu þeim fyrir 4—5
árum, að laxastofninn þyldi ekki hina
gegndarlausu veiði í Eystrasalti, mundu
tekjur þeirra vera mun hærri nú en
raun ber vitni. Niðurstöðurnar af veiði-
tilraunum rannsóknarskipsins „Jens
Vævers“ sýna að lágmarkinu er um það
bil náð. Frá 1949—1953 hefur fiskurinn
farið smækkandi sem hér segir:
1948- 49 ...... 96 cm. meðalþyngd
1949- 50 ...... 86 - ---
1950- 51 ...... 83 - ---
1951- 52 ...... 80 - ---
1952- 53 ...... 74 - —
Vér gerum ráð fyrir að tölurnar tali
sjálfar nægilega skýrt sínu máli.“
flugu. Marga fasanahnakka þurfti að
rannsaka, áður en nógu smáar ,,tippet“-
agnir fundust, en tvær slíkar voru notaðar
í stélið. Vængurinn er tvöfaldur og hvor
hlutinn gerður úr aðeins þremur fönum
úr flugfjöður af hvítri gæs. Öngullinn
er of lítill til þess að hægt sé að hafa á
honnm auga, eins og áðnr var sagt, og
þess vegna var notaður gullvír, sem fest-
ur var við hann áður en flugan var
hnýtt.
Ungfrú Shaw ætlar næst að reyna að
bæta met sitt og hnýta nr. 60.
Einhver mun nú líklega segja, að ekki
sé öll vitleysan eins!
Hrygnir á þurru.
ÞRÓUNARSAGAN segir oss, að allt líf sé upp-
runnið í vatni eða sjó og að ailar lífverur á láði
og í lofti eigi att sína að rekja til lagardvra aftnr
í forneskjn. Allmargar lífvernr, sem að jafnaði
liafast við á
þurrn landi,
eru þó enn
ekki með öllu
úr tengslum
við vatnið og
bregða sér
þangað til
lengri eða
skemmri dval-
ar, og sum ala
þar afkvæmi
sín eða verpa
þar eggjurn sínum. Af þessari ástæðu er það mjög
undarlegt, og virðist stinga í stúf við lögmál náttúr-
unnar, að fiskur einn, sem yfirleitt getur ekki lifað
nema í vatni, svo sem fiskum er eiginlegt, bregður sér
á þurrt til þess að hrygna. Hann á heima í Suður-
Ameríku og er kallaður sprautukarpi. Hann er nijög
víða hafður í vatnsbúrum og garðtjömum og verður
í hæsta lagi 8 sentimetra langur. Þegar að hrygn-
ingunni líður leita lijónin sér að einhverri plöntu,
sem vex þannig, að blöð hennar eru rétt yfir
vatnsborðinu. Þau leggjast þar undir hlið við hlið
og stökkva síðan allt í einu upp úr vatninu á
blaðið. Þar losar hrygnan sig við eggin og hæng-
urinn frjóvgar þau um leið. Síðan leggst hann
fyrir neðan plöntuna og eys upp vatninu viðstöðu-
laust með sporðinum. Til allrar hamingju fvrir
hann eru eggin aðeins 30 tíma að klekjast út.
Leiðrétting.
í síðasta hefti hefur slæðst slæm villa inn í veiði-
skýrsluna frá Laxá í Aðaldal. Línubrengl hefur
orðið á tölunum yfir veiðina í Fosshyl og Brúar-
streng. M. ö. o. það veiddust 7 laxar í Brúarstreng,
en 65 í Fosshyl. Þetta eru lesendur vinsamlega
beðnir að athuga og afsaka. Jón bóndi á Laxamýri
fyrirgefur þetta vonandi líka, einkanlega af því
að báðir veiðistaðirnir eru í hans landi.
Ritstj.
20
Vktdimaðurinn