Veiðimaðurinn - 01.09.1955, Blaðsíða 33

margar geddur á fiska, sem ég hef tekið
úr maga á öðrum geddum, eða fiska, sem
geddur hafa spýtt út úr sér, og ég hef
síðan notað sem beitu. Raunar er það
bezta leiðin til þess að kynna sér hvað
fiskurinn vill taka. Að lokum verð ég
svo að hæla mér af því, að í fyrra sumar
gerði ég mig aldrei ánægðan með minna
en 7 geddur dag hvern, að undanskild-
um einum degi, sem ég veiddi 2x7, eða
14. Strax þegar ég hafði fengið 7 fór ég
heim, en fyrr ekki.
Raddir hafa heyrzt um það, að gedd-
an sé að verða útdauð í Nýlandsskerja-
garðinum, en samt eru þar svæði þar
sem nóg er af geddu. Á mínu veiðisvæði
hefur henni fjölgað talsvert síðustu árin,
af því að gömlu gildrurnar eru orðnar
ónýtar og menn hafa ekki haft efni á að
endurnýja þær. í fyrra sumar lágu gedd-
ur í leyni við hvern stein og í útfallinu
á hverri grynningu. Ég hef heldur ekki
orðið þess var, að þær væru soltnar á
neinum ákveðnum tímum; þær tóku á
hverjum degi og allan daginn, ef ekki
á einum staðnum þá á öðrum. Ég hafði
skilið gedduveiðarfærin mín eftir í Viita-
saari, bæði stengur, hjól og línur, og
hafði aðeins með mér aborralínu og hjól.
Ég hafði ekki þríkrók, livað þá meira.
Ég notaðist við stutta bambusstöng með
postidínshringum, og merkilegri áhöld
þarf heldur ekki. Beituna bjó ég til úr
gömlum málmfiski, sem vantaði á öngl-
ana, og batt svo saman tvo venjulega
álaöngla með gömlum vírspotta. Girnið
bjó ég til úr sama efni. Þar sem ég leik
mér ekki að því lengur, að hlaupa um
glerhálar klappir, veiddi ég úr bát með
þeim hætti, að ég lagðist við fast á grunnu
vatni, og þegar ég hafði prófað allt svæð-
ið umhverfis bátinn, eins og línan náði,
færði ég mig á nýjan stað. Á þennan
hátt gat ég þaulprófað stærri svæði og
meira dýpi en þegar ég veiddi úr landi.
Þegar kastað er úr bát er einnig léttara
að koma línunni út án þess að hún flæk-
ist. Ég mæli sérstaklega með þessari að-
ferð við menn, sem komnir eru af létt-
asta skeiði. Með stuttri og léttri stöng
er jafnvel auðvelt að kasta sitjandi. Og
að ná stórum fiski upp í bátinn með
háf er alls ekki vandalaust, einkanlega
í veltingi. Eins og áður var sagt veiddi
ég aldrei meira en 7 geddur, en lét mér
heldur ekki nægja færri, þótt ég þyrfti
til þess allan daginn. Allt sumarið borð-
uðum við soðna eða steikta geddu, með-
an ég var heima. Þegar ég fór burt til
þess að veiða í laxánni minni, urðu
þau að sætta sig við síldina. En nú er
víst bezt að hætta að grobba í bili.
Einhvern tíma síðar ætla ég að hæla
mér af löxunum mínum, bæði þeim,
sem ég hef fengið og ekki fengið.
Þýtt úr „Smá fisk og store fisk“.
Ég fckli verðlaunin fyrir fyrsta fiskinn, stœrsta
fiskinn ng mestan afla.
Vl'IfllMAnURINN
31