Læknablaðið - 01.07.2022, Side 51

L ÆKNABL AÐIÐ 2022/108 371
ur svæðið mælum við okkur mót á Rosie
O´Gradys á morgun eftir vinnu og ég lofa
að láta félaga mína vita.
Sjúkradeild kl. 03.40
Ég geng hægum, vélrænum skrefum eftir
þröngum og illa lýstum gangi, í átt að
legudeildinni, frá svefni til vöku, stjarf-
ur á svip, uppvakningsaugun galopin.
Herra Stankiewicz liggur á stofu 7 við
gluggann. Hann fálmar út í loftið, tin-
andi augun gljá af hitasótt. Hann umlar
eitthvað sem dóttir hans segir að sé tómt
rugl. Hlutverk hennar og annarra barna
innflytjenda er að túlka fyrir foreldra
sína þegar þeir veikjast. Deyr hann? spyr
hún. Í svip hennar er ofið hreinskilni
æskunnar og æðruleysi erfiðrar lífsbar-
áttu kynslóðar fram af kynslóð í gamla
landinu. Nei, ég held ekki, segi ég, en
hann gerir það fyrr en síðar ef hann hætt-
ir ekki að drekka. Ég velti mismunagrein-
ingunni fyrir mér. Deleríum tremens
kemur varla til greina, til þess er of stutt
liðið frá síðasta bjór. Ég hallast helst að
ásvelgingu. Að magainnihald hafi ratað
ofan í lungu við blóðuppköstin og valdið
lungnabólgu. Skömmu síðar staðfestir
röntgenmynd grun minn því hvít slæða
þekur hluta hægra lungans. Næstu dagar
verða erfiðir þessum æðrulausa innflytj-
anda. Í brekkunni framundan bíða áfeng-
isfráhvarf, Wernickes-heilkenni, sýking
og mögulega lifrarbilun og endurtekin
blóðuppköst. Samt held ég að hann hafi
þetta af. Ég veit ekki af hverju, hef það
bara sterkt á tilfinningunni. En ef hann
á að deyja, verður það vonandi ekki á
minni vakt. Erfið sjúkratilfelli og dauðs-
föll sínkhúða smám saman viðkvæma sál
unglækna. Á þessu stigi er húðin á minni
álíka þykk og líknarbelgur og ég er þegar
kominn með eitt dauðsfall á vaktinni,
takk fyrir.
Nú er prestur mættur á staðinn. Ég
dreg mig í hlé og tek til við að sinna öðr-
um verkefnum. Að þeim loknum held ég
áleiðis til svefnkompunnar. Út um glugga
sé ég hvar sjúkrabíll kemur upp brekk-
una í átt að spítalanum. Blá blikkljósin
eru síðustu eldingar óveðursnætur. Á
austurhimni bjarmar fyrir blóðugri slikju
dagrenningar.
Nokkrum dögum síðar heilsa ég upp
á Stankiewicz. Hann situr við rúmið með
næringu í æð og súrefni í nös. Dóttir hans
er hjá honum og túlkar. Hann segist ekk-
ert hafa játað fyrir prestinum og brosir.
Þá veit ég að hann er hólpinn. Í bili að
minnsta kosti. Hann er þakklátur fyrir
umönnunina á spítalanum og hvað allir
eru vinsamlegir við hann. Ég minni hann
á að lifrin hafi borið vitni gegn honum
og ekki talað neina tæpitungu. Hann er
búinn að frétta það og er staðráðinn í að
minnka bjórdrykkjuna og jafnvel hætta
henni fyrir fullt og allt. Ég kveð hann með
handabandi og óska honum góðs bata.
Um haustið frétti ég að Bruno Stanki-
ewicz væri allur. Dánarorsökin var lifrar-
bilun. Rúmum 40 árum síðar minnist ég
hans í hvert sinn sem ég nota Stanley-
hamarinn minn og hallamálið.
Ö L D U N G A D E I L D I N
Sumarið 2022
Skrifstofa Læknafélags Íslands
verður lokuð dagana
18. júlí til 8. ágúst vegna sumarleyfa.
Svartfugl
heiðasel
upp af Sjöundá
fjalldrapi
dreymandi lyng
og Skorin eirir
engu
skuggar
reika
elskenda
um gömul
tún og tóftir
girnd
leitar
afbrýði
lög
blind
eilíf
ást
um rauðan
sand
þar
rennur
blóð
úr ljóðabók Ferdinands Jónssonar
Af djúpum straumi, – Veröld gaf út
2022.
Ljóðið ætti að lesa hægt og skýrt
upphátt, og helst við kjöraðstæður á
Rauðasandi í V-Barðastrandarsýslu.