AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.12.1996, Qupperneq 50

Flaggstangir og flögg úr ryðfríu stóli á tveimur úthornum sýningar-
bássins eru dæmi um þá miklu vinnu sem lögð hefur verið i útfærslu
á ýmsum smáatriðum. A flöggunum eru nöfn dótturfyrirtækja og
umboðsmanna Marels víða um heim. Hönnuðurinn segir að tilgang-
urinn hafi verið að sýna umsvif Marels á alþjóðavetlvangi og tengja
umboðsmennina betur við þá starfsemi sem verið var að kynna á
básnum.
í raun ekki hægt að sýna getu þeirra til fulis nema
með sjónvarpsmyndum af þeim í notkun. Þessi turn
átti að gnæfa yfir allt og vera sýnilegur hvaðan sem
var í Höllinni. Það var með ráðum gert að turninn var
ekki merktur Marel, því ætlunin var að skapa ákveðna
dulúð og spennu í kringum hann, þannig að fólk
kæmi að básnum til að skoða af því að það vissi
ekki hvað þetta væri. Reyndar var básinn af sömu
ástæðu hvergi merktur Marel með stóru letri, heldur
var valin sú leið að stílfæra brot úr vörumerkinu sem
víðast,” segir Ingólfur.
„Veggir fundarherbergisins á efri hæðinni eru gerðir
úr léttum timburþiljum og plexigleri, sem hefur verið
mattað með glerblæstri, en þó þannig að hlutar úr
vörumerki Marels mynda gegnsæja fleti á glerinu.
Hugsunin með þessu var sú að gera herbergið gegn-
særra, þannig að menn sæju að það væri eitthvað
að gerast þar, þó að þeir vissu ekki hvað það væri
né heyrðu það sem þar færi fram, „segir Ingólfur”.
Með þessu móti voru þeir sem sátu inni í herberginu
ekki heldur alveg einangraðir frá því sem var að
gerast á sýningunni og gátu fylgst með því sem var
að gerast fyrir utan. Til að undirstrika þetta atriði enn
betur voru plexiglersplöturnar ekki látnar ná alveg
saman, heldur loftaði aðeins á milli og undir þær. Af
sömu ástæðu var ekki sett loft á herbergið heldur
haft opið upp.” Ingólfur segir að markmið hans hafi
verið að hanna bás sem rúmaði allt það sem þar
þurfti að vera, væri áberandi, en þó með það miklum
léttleika að hann gleypti ekki tækin sem verið væri
að sýna. „Markmióið var að gera bás sem undirstrik-
aði mátt tækjanna sem Marel var að sýna,” segir
hann. Óhætt er að fullyrða að það hafi tekist með
ágætum, því þrátt fyrir stærðina virkaði básinn ekki
þunglamalegur eða yfirþyrmandi, heldur hafði þvert
á móti tekist að ná ákveðnum léttleika með því að
draga efri hæðina inn og nota plexigler í veggi og
handrið. Að sama skapi létti það yfirbragð hans hvað
litagleðin var mikil. Á gólfum var djúpblátt teppi og
veggir málaðir með hárauðum lit, en báðir eru þessir
einkennislitir úr vörumerki Marels. Súlur undir gólfi
voru málaðar silfurlitar í stíl við tækin. Allt heildaryfir-
bragð bássins var mjög stílhreint og það einkenndi
hann mjög hvað ýmis smáatriði höfðu verið vel
útfærð. í plexiglerið í handriði höfðu verið glerblásnir
hringir gerðir úr stílfærðum hlutum úr vörumerki
Marels og það sama á við um veggi fundarherberg-
isins. Allur básinn bar þess merki að hönnuðurinn
hafði aðgang að góðu verkstæði, því handrið og
festingar voru smíðuð úr ryðfríu stáli enda rekur Marel
stærstu vélsmiðju á því sviði á landinu. Einnig hefur
fyrirtækið komið sér upp eina glerblástursklefanum
sem til er á landinu, en hann er notaður til að ná
hreinu yfirborði á ryðfrfa stálið í tækjunum.
Marel hefur átt mikilli velgengni að fagna á undan-
förnum árum og er nú orðið eitt stærsta iðnfyrirtæki
á íslandi að stóriðjufyrirtækjum undanskildum, með
um 150 starfsmenn. Það er leiðandi í framleiðslu á
rafeindavogum til nota um borð í skipum um allan
heim og hefur stöðugt verið að færa út kvíarnar með
framleiðslu á rafeindastýrðum skurðarvélum, flokk-
urum og vinnslukerfum fyrir matvælaiðnað. Hins
vegar hefur fyrirtækið fram til þessa ekki lagt mikla
áherslu á útlitshönnun framleiðslu sinnar, en á sjávar-
útvegssýningunni sýndi það hins vegar mikla við-
horfsbreytingu í þá átt. Með því sýnir fyrirtækið að
við markaðssetningu iðnaðarvöru á heimsmarkaði
þurfa að fara saman góð framleiðsla og góð hönnun.
Þetta ætti að vera íslenskum hönnuðum sérstakt
gleðiefni, því með þessu hefur Marel gefið öðrum
íslenskum iðnfyrirtækjum gottfordæmi. ■
48