AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.12.1996, Qupperneq 71

Lerki-skjólgirðingin utan um sundlaugina á Egilsstöðum er dæmi um efnisfreka nýtingu viðarins.
bflskúrsvinnu ýmiss konar þar sem unniö var viö smföi
úr íslenskum viöi, s.s. rennismíði, útskurð, fram-
leiöslu á leikföngum, skraut- og listmuni, minjagripi
fyrir ferðamenn, körfugerö, innréttingar/klæöningar,
skjólgrindur, gólfefni, húsgögn, húsmuni, smíða-
kennslu í skólum þar sem íslenskur viður er notaður,
límtrésafurðir, s.s. göngubrýr, og umbúðir ýmiss
konar.
Þá er í athugun í norrænu samstarfi nýting grisjunar-
viðar úr ungskógi sem nota mætti sem límtrésafurð í
byggingariðnaði. Áfram notum við grisjunarvið til eld-
unar, kolagerðar, flísaðan viðarúrgang til reykingar,
sem beðflís og til göngustígagerðar.
HVERNIG GETUM VIÐ AUKIÐ VERÐMÆTI
VIÐARINS?
Á íslandi er borin mikil virðing fyrir innfluttu timbri.
Ógjarnan henda menn spýtum sem hægt væri að
nota til einhvers einhvern tímann. Öðru máli gegnir
um íslenskar viðarafurðir. Þó margir séu að leitast
við að auka verðmæti fslenskra viðarafurða með
hugviti og góðu handverki fer töluvert magn viðar til
ónýtis, á öskuhaugana, er brennt eða er látið liggja í
skógarbotninum eftir grisjun. Þegar umræðan beinist
að frekari vinnslu er gjarnan farið að ræða um efnis-
freka iðnaðarvinnslu en það gleymist að heildar-
viðarmagnið sem til fellur hér á landi er afskaplega
takmarkað og leyfir tæpast slíkar hugmyndir. Fram-
tíðaráherslur í þróun íslenskrar viðarvinnslu þurfa
að vera á sviði smáiðnaðar þar sem framleiddir eru
fremur dýrir en vandaðir hlutir sem ekki eru efnisfrekir.
Litlar hefðir eru hér á landi í vinnslu íslenskra trjáteg-
unda og eru menn því mun djarfari í hugmyndum
og útfærslum á nýtingu viðarins. Þetta hefur þegar
komið fram, t.d. í notkun á íslenska lerkinu.
í skógum Skógræktar ríkisins, skógarreitum skóg-
ræktarfélaganna, ungmennafélaganna, sveitarfé-
laga, einstaklinga og í einkagörðum er að finna fjöl-
breyttar trjátegundir. Þar er, þegar saman er safnað,
töluvert magn sem nýta má á markvissari hátt en
gert er. Með tilkomu Viðarmiðlunar Skógræktar ríkis-
ins sem þegar hefur verið opnuð í Reykjavík hefur
þetta tækifæri skapast. Arkitektar og hönnuðir mættu
gjarnan huga að notkun íslenska viðarins í sínum
störfum, þar sem hann hefur möguleika á að vera
samkeppnishæfur í verði og gæðum. Tengja þarf
viðarafurðirnar framleiðslu á fínni varningi fyrir ferða-
menn og fínni varningi sem greitt getur fyrir þá vinnu
sem í gerð þeirra er lögð. Hugvit, hönnun og mark-
aðssetning þarf að haldast í hendur í slíku verkefni.
69