Heilbrigt líf - 01.06.1941, Blaðsíða 73

verndarstarfsemi, heldur verðum við sjálfir að finna þá til-
högun, sem best hentar okkar staðháttum. Mun því ráð-
legt að fara hægt af stað og marka sjer þröngt svið á
meðan verið er að afla reynslu í þessu starfi. Það er
stundum sagt, að reynslan sje dýrkeypt, en oft mun svo
vera — ekki síst hjá okkur íslendingum — að lítt sje
sparnaðar gætt við öflun hennar. Það er algengt, þá tekin
eru upp nýmæli, að starfsáætlun sje fyrirfram sniðin eftir
erlendri fyrirmynd út í ystu æsar, án tillits til mismunandi
aðstæðna, og framkvæmdir síðan hafnar í stórum stíl.
Er þess þá venjulega skammt að bíða, að ýmsir annmarkar
komi í ljós, svo að breyta þurfi starfsaðferðum. En slíkar
breytingar hafa einatt kostnað í för með sjer, beint eða
óbeint, og því meiri, sem framkvæmdirnar hafa verið víð-
tækari. Mundi oft hagkvæmara bæði á verklegum og þjóð-
f jelagslegum sviðum að leggja meiri stund á tilraunastarf-
semi í smáum stíl.
Út frá þessu sjónarmiði hygg jeg, að besta leiðin fyrir
Rauða Kross íslands til eflingar heilsuverndar, væri að
koma á reynslustarfi einhversstaðar, þar sem skilyrði til
þess væru ákjósanleg. Væri þá ráðin dugleg heilsuverndar-
kona og henni settar ákveðnar starfsreglur. Ætti hún m. a.
að líta eftir á heimilunum og leiðbeina um þrifnað, útivið
og inni, hagnýtingu matar o. s. frv. Þá ætti hún og að
fylgjast vel með öllum ungbörnum og leiðbeina um með-
ferð þeirra. I öllu þessu starfi nyti heilsuverndarkonan að
sjálfsögðu forsjár hjeraðslæknis.
Kostnaðurinn við slíka reynslustarfsemi þyrfti ekki að
vera R. Kr. ofviða. En ef vel tækist, mundi þetta öðru
fremur verða til þess að opna augu fólks fyrir þýðingu
heilsuverndar. Og í öðru lagi mundi þarna með litlum til-
kostnaði fást nokkur reynsla um það, hvernig haga skyldi
heilsuverndarstarfsemi hjer á landi, og hversu mikla
starfskrafta þyrfti til þess.
Heilbrigt líf
71