Heilbrigt líf - 01.12.1950, Blaðsíða 46

geyma það í því ástandi í 5 ár. Á þennan hátt má með
tímanum safna talsverðum birgðum af þurrkuðu blóð-
vatni til mikils öryggis fyrir almenning, sérstaklega ef
til þess kæmi, að bráðan bæri að og um fjölda manns
væri að ræða. Það var nýlega allmikið um það rætt,
hvernig ætti að mæta blóðþörfinni og meðferð slysa, ef
til loftárása kæmi á stórborgir, þar sem búast mætti við
miklum slysum meðal íbúanna. Það var ekki álitið til-
tækilegt að safna neinum verulegum birgðum af blóði,
því að til þess geymist það of stuttan tíma með þeirn
aðferðum, sem ennþá eru notaðar. Menn hölluðust einna
mest að því að safna birgðum af blóðvatni eftir föngum
og blóðflokka alla á hættusvæðunum. Nú fá allir, sem
flokkaðir eru, þar til gerð spjöld með nafni og blóðflokki,
sem ætlazt er til, að þeir beri stöðugt á sér, því að aldrei
er að vita, hvenær blóðs kann að vera þörf. Hætt er þó
við, að menn kunni að gleyma þessum spjöldum heima
eða jafnvel týna þeim, en það er óhugsandi að gefa manni
blóð eftir því, hvaða flokki hann minnir, að hann sé í —
ef þá um nokkurt minni er að ræða frá hans hálfu undir
þeim kringumstæðum, sem hann þarfnast blóðsins. Þessi
merking var því dæmd ófullnægjandi og álitið nauðsynlegt
að ganga svo frá henni, að sem minnstar Ííkur væri til
þess, að hún glataðist.
I þessu sambandi kom helzt til álita að setja flokkinn
á málmplötu og festa hana t. d. um úlnlið viðkomanda,
eða „tattoera" hann einhvers staðar á húðina.
Merking sem þessi gerir raunverulega alla íbúa svæð-
isins að einni stórri blóðgjafasveit, þar sem allir eru
undir það búnir að gefa og fá blóð, án þess að það þurfi
að eyða tíma og starfskröftum í nokkurn verulegan undir-
búning. Á hinn bóginn þurfti að búa blóðbankana svo úr
garði hvað húsnæði, tæki og starfsfólk snertir, að þeir
gætu annað slíku starfi.
140
Heilbrigt líf