Heilbrigt líf - 01.12.1950, Blaðsíða 66

STYTTING SJÚKRALEGUNNAR
(Menn eiga ekki að liggja i rúminu, nema nauðsyn beri til)
Eftir GÖRAN BAUER, lækni í Stokkhólmi.
Fyrirsögn þessarar greinar mun e. t. v. koma einhverj-
um á óvart, því að hingað til hefur fólki verið sagt, að
það eigi þegar að leggjast í rúmið ef smávegis lasleika
ber að höndum, kvef, iðrakveisa eða þ. h.
Nú eru skoðanir í þessu efni breyttar frá því, sem
áður var, og tíðkast það orðið í mörgum sjúkrahúsum, að
sjúklingarnir séu látnir vera í fötum hluta úr degi hverj-
um, helzt á rölti eða a. m. k. sitjandi í stól. Þannig er
með nýuppskorna sjúldinga, þeir mega í flestum tilfell-
um sitja uppi og lesa dagblöðin daginn eftir uppskurð-
inn, eða jafnvel ganga dálítið um í hægðum sínum. Sjúk-
lingar, sem verða að vera rúmliggjandi, eiga ekki að
liggja aðgerðalausir, heldur þurfa þeir að hreyfa fætur
og handleggi. Það er sem sé betra að hreyfa sig en liggja
kyrr. Eitt aðalatriðið í nútíma hjúkrun er því það, að
sjúklingarnir séu látnir fara snemma á fætur. Flestir
hafa í raun og veru bezt af að liggja sem stytzt, og þetta
þurfa allir að vita — ekki sízt almenningur utan sjúkra-
húsanna.
Til þess að hægt sé að skilja þessi nýju viðhorf betur,
þurfa menn að athuga sjúklinginn í rúminu og setja sig
í hans spor. Sjúkralegan hefur á ýmsan hátt líkamleg
áhrif, en hún verkar einnig á sálina.
Þegar sjúklingur er rúmliggjandi, verður orkuneyzla
hans aðeins brot af því, sem er í eðlilegu ástandi. Líkams-
160
Heilbrigt líf