Úrval - 01.06.1949, Blaðsíða 44

42
lÍRVAL
varlega þegar þeir veikjast af
mislingum, taugaveiki, inflú-
ensu eða tannígerð — orsök
prostata hefur mátt rekja til
allra þessara sjúkdóma. Gefa
sig aldrei að kynferðisathöfn-
um, sem ekki er ætlast til að
leiði til fullnægingar. Þetta er
ekki hvöt til bindindis. Ætlunin
■er að menn forðist hverskonar
óeðlileg kynæsandi áhrif, svo
sem af æsandi myndum, kvik-
myndum, bókum o. s. frv.
Hverskonar kynæsing er merki
til blöðruhálskirtilsins um að
búa sig undir að gefa frá sér
vökva. Önotaður vökvi í kirtla-
frumunum er hin ákjósanleg-
asta gróðrarstía fyrir bakteríur.
ígerðir geta lokast inni, dauðir
vefir safnast fyrir, sem síðar
geta stuðlað' að æxlismyndun.
Eimsli í endaþarminum ber
að taka til athugunar. Bólgið
æxli í eða við blöðruhálskirtil-
inn getur orðið á stærð við
appelsínu og valdið eimslum í
endaþarminum. Önnur sjúk-
dómseinkenni eru tíð þvaglát,
ófullkomin tæming þvagblöðr-
unnar og sársauki við þvaglát.
Flestir svonefndir blöðrusjúk-
dómar og oft á tíðum verkir í
baki, sem rosknir menn kvarta
undan, stafa raunverulega frá
sjúkdómi í blöðruhálskirtlin-
um.
Undir eins og vart verður við
minnstu einkenni um prostata
ber að leita læknis. Lengi vel
var skurðaðgerð hið eina, sem
læknar gátu gert, en síðan hef-
ur þekking manna á starfsemi
blóðkirtlanna (hormónafræðin)
komið til.
Hormónagjafir hafa þó ekki
reynst einhlítar. I læknaskýsl-
um má sjá, að einungis 47,5%
þeirra sjúklinga, sem fengu
hormóna, sýndu greinileg og
varanleg batamerki. Álíka
margir fengu stundarbata (allt
upp í 18 mánuði), en 5% fengu
engan bata.
Þeir sem komast snemma
undir læknishendur og hafa
góða von um bata, geta stuðlað
að batanum með því að forðast
neyzlu áfengis og tóbaks, var-
ast að komast í mikla geðshrær-
ingu og forðast óheilbrigða
kynæsingu og þar af leiðandi
stöðnun kirtlavökva í blöðru-
hálskirtlinum.
CO ★ CV3