Úrval - 01.06.1949, Blaðsíða 125

ANNA MARlA OG HERTOGINN
123
fara í kringum lögin,“ sagði
Jan þrjózkur. ,,Við verðum að
bíða.“
Hertoginn stóð kyrr dálitla
stund og togaði í grátt yfir-
skeggið. Svo leit hann á Önnu
Maríu.
„Komdu hingað, stúlka mín,“
sagði hann.
Anna María gekk til hans
feimnisleg, og hertoginn tók
hönd hennar og strauk hana.
Svo andvarpaði hann og sleppti
höndinni.
„Hlustaðu nú á mig, Jan
Cawper,“ sagði hann. „Ég skal
segja þér frá uppástungu minni.
Ég ætla að falla frá réttindum
mínum og gefa ykkur það í
brúðargjöf. Þú skalt fá að hafa
Önnu Maríu einn á brúðkaups-
nóttina.“
„Ég þakka,.yðar hágöfgi, þér
eruð allt of vingjarnlegur,“
sagði Jan. „En þetta er ekki
hægt.“
„Hvers vegna ekki?“
„Af því að lög eru lög — og
lögin verður að halda, það vitið
þér.“
„Já, en ef við létumst ekki
vita af þeim, svona einu sinni ?“
„Lög eru lög,“ sagði Jan, „og
þó að það sé erfitt fyrir okkur,
verðum við að halda þau.“
Þannig þráttuðu þeir, aftur
á bak og áfram, en Jan sat við
sinn keip. Og nú tók hertoginn
upp nýja aðferð og fór að
skýra það út fyrir Jan, að lögin
væru til þess gerð, að þau væru
brotin, því að ef enginn bryti
þau, væru þau óþörf. Hertog-
anum tókust útskýringarnar
svo vel, að Jan lét loksins sann-
færast og virtist ánægður.
Hann hafði meira að segja
smeygt hendinni undir handlegg
Önnu Maríu og var í þann veg-
inn að fara, þegar hann stað-
næmdist allt í einu í dyragætt-
inni. Hann stóð eins og negld-
ur niður og hræðilegur grunur
læstist um hann allan.
„Nei,“ sagði hann. „Ég fer
ekki. Það liggur þá svona í
því!“
„í hverju?“ spurði hertoginn.
„Þér getið ekki leikið á mig!“
öskraði Jan. „Þér álítið, að hún
Anna María mín sé ekki nógu
góð — þannig liggur í því!“
„En, Jan,“ mótmælti hertog-
inn. „Mér hefur aldrei dottið
slíkt í hug. Hún er fallegasta
og elskulegasta stúlka, sem hægt
er að hugsa sér.“
„Þér skuluð ekki reyna að
smjaðra fyrir okkur,“ þrum-
aði Jan. „Ég hef ákveðið, að