Úrval - 01.06.1949, Blaðsíða 111

BETRI HELMINGUR SAMS SMALL
109
frakkann og fái mér göngutúr,
Mully — þá fylli ég ekki hús-
ið af tóbaksreyk með pípunni
minni.“
„Já, gerðu það. Þú hefur
gott af því að fá þér frískt
loft, Sam,“ kallaði Mully.
Svo lokuðust dyrnar. Sam
staulaðist niður að horninu á
almenningnum. Orð Mullyar
hljómuðu í eyrum hans. Rödd
hennar hafði verið svo blíð og
elskuleg. Og hún hafði kallað
Sammywell elskuna sína. Það
var ekki líkt Mully, hún kall-
aði hann aldrei elskuna sína.
Þegar Sammywell birtist um
síðir, var Sam nærri því sprung-
inn úr reiði og afbrýðisemi.
„Nú er komið að þér að fara
burt, lagsmaður,“ sagði Sam
fokvondur.
„Hvað er að þér, Sam?“
„Hirtu ekki um það. En það
er orðið mál að ég komi heim og
taki minn réttmæta sess við
hlið konunnar minnar — Júdas-
inn þinn!“
„En, Sam, ég hélt að þú
værir feginn að sleppa að heim-
an og skemmta þér dálítið."
„Ég er búinn að skemmta
mér — nú verður þú að fara.“
„Æ, nei, Sam,“ sagði Sammy-
well óánægður. „Mér líður
svo vel. Ég sit heima hjá Mully
á kvöldin og--------“
„Einmitt. Ég heyrði, hvernig
hún gældi við þig — og það
var meira að segja konan mín!“
„Konan okkar, Sam.“
„Hættu þessu þvaðri,“ stundi
Sam. „Þú hefur lifað yndislega
viku — nú er röðin komin að
mér. Farðu burt dálítinn tíma.“
„En það ert þú, Sam, sem
villt alltaf vera að fara að heim-
an. Ég vil aftur á móti alltaf
vera heima.“
„Æ, góður guð,“ kveinaði
Sam. „Hve lengi á ég að vera
að rífast við þig? Heyrðu mig
nú — ég er svangur — ég hef
ekki fengið teið mitt — og ég
hef verið lasinn. Gerðu það fyrir
mig að fara.“
„Kemur ekki til mála,“ sagði
Sammywell. „Staður minn er á
heimilinu og þangað fer ég.“
„Jæja, þá verðum við sam-
ferða.“
„Til þess að hún komizt að
öllu saman? Nei — ég vil ekki
að hún komist í slæmt skap.“
„Heyrðu mig, Sammywell,
ef ég þekki Mully rétt, kemst
hún hvort sem er að þessu fyrr
eða síðar — og hún má alveg
eins komast að því strax, svo
að ég geti fengið teið mitt!“