Úrval - 01.06.1949, Blaðsíða 75

ORSAKIR HJÓNASKILNAÐAR
73:
saman. Ég á hér ekki við þau
hjónabönd, þar sem hjónin slást
eða þar sem áfengisnautn er
hjónadjöfullinn. Slíkt samlíf er
of djúpt sokkið niður í eymd og
volæði. Ég hef í huga hin fjöl-
mörgu tilfelli, þar sem hjónin ríf-
ast raunverulega ekki, en hafa
ekki heldur neitt til að tala sam-
an um. Þess konar ástand á
heimili getur gert hjónin ein-
mana, því að það má ekki gleym-
ast, að jafnvel sá, sem umgengst
fólk, getur verið einmana. En
að vera einmana, er meira böl
en nokkuð annað. Lífið hefur
ekki lengur neitt gildi, og hjóna-
bandið er í bráðri hættu.
Skilnaður er böl fyrir báða
aðila, einnig af þeirri ástæðu
að fæstir hafa ráð á því
að skilja fjárhagsins vegna. 1
kjölfar skilnaðar sigla nefnilega
margskonar f járhagslegir erfið-
leikar, sem fólk gerir sér ef til
vill ekki grein fyrir í æsingi
augnabliksins. Fyrir kemur, að
hjón hætta við að skilja, þegar
þau fara að íhuga þessa hlið
málsins. Það er sem sé stað-
reynd, að það er dýrara að
standa undir tveim heimilum en
einu með sömu tekjum. En af
því leiðir, að lífskjör viðkomandi
aðila hljóta að versna.
Húsnæðismálið hefur oft úr-
slitaþýðingu, þegar um hjóna-
skilnað er að ræða,. Venjulega
fær konan að halda börnunum,
og með börnunum fylgir íbúðin.
Maðurinn kemst á hálfgerðan
flæking og líður fyrir það. Þeir
eru margir, sem fórna hinni eig-
inlegu lífshamingju sinni til þess
að viðhalda ytra borðinu . . .
og beygja sig fyrir lögmáli nauð-
synjarinnar.
Brestir geta komið í hjóna-
bönd hvenær sem er. Allt virð-
ist benda til, að mesti hættu-
tíminn fyrir eiginmanninn sé
þegar hann nálgast fimmtugs-
aldurinn. Þá eru börnin komin
upp og hafi hann glatað hin-
um andlegu tengslum við eigin-
konuna, sezt að honum einhver
innri tómleiki, og lífsþráin bloss-
ar upp á nýjan leik. Það má
benda á frægt dæmi úr bók-
menntunum, þar sem er Victor
Hugo. Hann var kvæntur og átti
í mörg ár vinkonu, sem dáði
hann mjög. Hann gat alls ekki
lifað án þessarar aðdáunar, og
eftir dauða vinkonunnar, skrif-
aði hann ekki staf. Og þetta
er ekkert einsdæmi.
Fólk er stöðugt að gera meiri
og meiri kröfur til lífsins og
hjónabandsins, og bæði menn og