Úrval - 01.06.1956, Qupperneq 9

FÖLKSFJÖLGUNARVANDAMÁLIÐ I HEIMINUM
7
mál, að ekki er unnt að gera
sér grein fyrir þeim.
Það er knýjandi nauðsyn, að
nýtt viðhorf skapist til fólks-
fjölgnuarvandamálsins um all-
an heim. Vér verðum að hafna
þeirri röngu trú, að fjölgun
mannanna ein út af fyrir sig
sé alltaf æskileg, og þeirri von-
leysis ályktun, að hin öra fjölg-
un með öllu því illa sem henni
fylgir, sé óumflýjanleg. Vér
verðum að hafna þeirri hug-
mynd, að mannfjöldinn einn sé
verðmæti án tillits til þess
hvernig lífinu er lifað.
Offjölgun, eða of mikið þétt-
býli, hefur áhrif á margar aðr-
ar þarfir mannkynsins en brauð-
þarfir þess. Auk efnalegra
þarfa, þarfnast maðurinn rýmis,
fegurðar, hressingar og skemmt-
unar. Ofmikið þéttbýli getur
svift hann öllu þessu. Hin öra
fólksfjölgun hefur þegar leitt
til myndunar svo stórra borga,
að þær eru orðnar sem myllu-
steinn um háls fólksins, svifta
milljónir manna allri snertingu
eða vitund um tengsl við nátt-
úruna. Jafnvel á þeim svæðum
jarðarinnar þar sem þéttbýlið
er enn ekki orðið mikið, eru
óbyggð svæði stöðugt að minnka
og náttúruspjöll fara óhugnan-
lega í vöxt. Villidýralífi er út-
rýmt; skógum eytt, fjöll grafin
sundur vegna vatnsvirkjana,
auðnir slegnar kaunum námu-
gryfja og ferðamannabúða, akr-
ar og engi rist sundur fyrir vegi
og flugvelli. Þunginn frá mann-
fjölguninni leitar sér einnig út-
rásar í vöruflóði einhæfrar fjöl-
framleiðslu, sem flæðir yfir all-
ar álfur heims og grefur undan
þjóðlegri listmenningu.
Landrými og auðlindum jarð-
arinnar eru takmörk sett. Vér
verðum að skipta hvorutveggja
hæfilega milli efnalegra þarfa
vorra og annarra brýnna þarfa
— til að njóta óspilltrar nátt-
úru og fagurs landslags, hress-
ingar og ferðalaga; og vér verð-
um að varðveita hin ýmsu til-
brigði menningar og meniar um
liðin afrek og fornan mikilleik.
Og til þess að geta hagnýtt lífs-
rúmið á jörðinni á skynsamleg-
an hátt, verðum vér að taka
upp þá stefnu í fólksfjölgunar-
málum, sem veitir mönnunum
ákjósanlegust skilyrði til að
njóta sín.
Ef hægt er að nota vísindin
til að auka matvælaframleiðsl-
una og fullnægja öðrum þörf-
um vorum, er hægt — og ætti
— að nota þau til að draga úr
f jölgun fólksins. Og til þess, eins
og til allra vísindalegra fram-
fara, þarf bæði undirstöðurann-
sóknir og hagnýtar rannsóknir.
Undirstöðurannsóknir eru
nauðsynlegar ekki aðeins í að-
ferðum til takmörkunar á fæð-
ingum, heldur einnig á viðhorf-
um til takmörknnar á stærð f jöl-
skyldna og á fólksf jölgun í ýms-
um löndum heims. Þegar vér
höfum markað oss vísindalega
stefnu í fólksfjölgunarmálum,
munu nauðsynlegar athuganir