Læknaneminn


Læknaneminn - 01.04.1985, Blaðsíða 23

Læknaneminn - 01.04.1985, Blaðsíða 23
Rafeindasmásjármynd af HAV ásamt teikningu af líklegri gerð hans. mánuði. Önnur notkun þeirra er umdeild. - Bólusetning. Sennilegt er að innan fárra ára verði komið fram lifandi eða dautt bóluefni. Það mætti þá nota á svæðum þar sem HA er algengur og kæmi í stað mótefna þar sem þeirra er þörf nú. Hepatitis A er sjúkdómur sem gengur yfir og menn ná sér oftast fullkom- lega af. Dauðsföll eru óalgeng; mest er dánartíðnin meðal þungaðra kvenna (immunosuppression?) og kvenna yfir fimmtugt. Hvíld er talin æskileg sjúklingum svo og að forðast allt lifrareitur. Hepatitis B vírusinn (HBV) HBV tilheyrir hepadnavírusum og er um 42 nm í þvermál (Dane particle). læknaneminn '/i985 - 38. árg. Yst er einslags himna gerð úr pró- teini og fitu. Fyrir innan er icosa- hedral próteinhjúpur um 27 nm í þvermál, og inniheldur hann gen- mengið; hringlaga tvíþátta DNA ca. 3200 basapör. (Mynd 3). Antigen vírusins eru: HB surface antigen (HBsAg) er hluti af ysta laginu. Það er að sjá í rafeindasmásjá sem spheriskar og tu- bular agnir ca. 22 nm í þvermál. Þekktir eru 4 aðal undirflokkar þess - adw, ayw, adr, ayr - og svo eru til undirgerðir af þeim (samtals 9). Þeir hafa þó enga kliniska þýðingu en far- aldursfræðilega séð eru þeir áhug- averðir. a þátturinn er hluti af öllum gerðum og er talið að verndandi mót- efni myndist gegn honum. HB core antigen (HBcAg) myndar prótinþjúpinn. Mótefni gegn því virðast ekki vera vemdandi fyir vír- usnum. HB e antigen (HBeAg) er þriðja antigenið. Af því eru þekktar 3 gerðir en líkt og undirgerðir HBsAg eru þær ekki kliniskt mikilvægar. DNA háður DNA polymerasi til- heyrir vírusnum einnig. Ekki hefur tekist að rækta HBV í frumuræktunum. Aftur á móti hefur gengið vel að sýkja simpansa og fleiri prímata. í íkomum, pekingönd og múrmeldýrum hafa fundist aðrir hepadnavírusar sem eru svipaðir að stærð og HBV og valda svipuðum einkennum í þessum dýrum og hann í mönnum. Rannsóknir á þeim vírusum hafa fært okkur nær skilningi á hegðan HBV. Markfruma er talin vera lifr- arfruman sjálf en margt er þó enn á 21
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Læknaneminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.