Læknaneminn - 01.04.1985, Blaðsíða 64

Einn maður og ellefu milljón maurar.
hófst þáttur svæfingalækna. Sá
var meö skrautlegar móti. Að
sjúklingnum vatt sér rauðhærö
kona á miðjum aldri með fallega
bleikar neglur og varir, á skóm
með pinnahælum með gull á
hverjum fingri auk hálsfesta.
Héldum við í fyrstu að þarna hefði
gleðikona villst inn á skurðstofuna
en það reyndist ekki því hún hóf
þegar upp raust sína og talaði
mikið. Hún reif upp journal kon-
unnar en honum hafði verið
stungið undir hupp hennar meðan
á flutningunum stóð og lagði hann
á maga hennar og hóf lestur. Eftir
skamma stund fór hún að rífast og
skammast, út af hverju áttuðum
við okkur ekki fyrr en hún tilkynnti
konunni að það væri „tuttu im-
possibile" að svæfa hana því
„doctore idiote" heföi gleymt „el-
ectrolyti": Við þetta ókyrrðust chir-
urgar mjög og þóttu elektrolytár
léttvægir. Þeir voru nú græn-
klæddir og tilbúnir í slaginn og
leiddist þófið. Þá svipti einn þeirra
af sér hönskunum og strunsaði út
og sótti elektrolyta niðurstöður í
næsta hús en til þess þurfti hann
að fara undir bert loft. Hann kom
aftur að vörmu spori með elektro-
lytana í hendinni og var að vonum
ánægður með sinn hlut. Síðan
fékk hann aðra hanska og var orð-
inn sterill aftur. Sannaðist nú hið
fornkveðna að allt er vænt sem
vel er grænt því hann var orðinn
sterill eftir göngutúr í góða veðr-
inu. Nú tóku þeir til við að undir-
búa sjúklinginn undir svæfingu,
setja upp þvaglegg og nálar. Þó
fannst okkur undarlegt að aðstoð-
arlæknirinn setti fyrstu nálina í
sjálfan sig og ekki varð undrunin
minni er hann tengdi nálina við
5% glúkósu af statívi ætlað sjúkl-
ingnum og lét buna hálfan lítra. Nú
fyrst urðum við pottþéttir á því að
þeir væru annað hvort fullir eða
vitlausir. Það fyrrnefnda reyndist
nærri lagi og aðstoðarlæknirinn
var eitthvað timbraður en kunni
þessa lækningu og þótti vel duga.
Meðan á þessu stóð beið sjúk-
lingurinn hinn rólegasti og við Ey-
þór sömdum um það hvor við ann-
an að ef við fengjum botlanga-
bólgu þá yrði hann tekinn með
vasahníf uppi á hótelherbergi.
Þegar að svæfingu kom fékk einn
aðstoðarlækna að spreyta sig á
intuberingu. Eftir mikla mæðu fór
túban ofan í oesophagus. Nú upp-
hófst mikið fum og fát og fengu all-
ir sinn skammt af skömmum. Við
urðum hræddir á tímabili að sjúk-
lingurinn gleymdist en „gleðikon-
an“ hljóp til og rak frá borðinu,
ventileraði sjúklinginn og intuber-
aði í hvelli og reyndist því vel
starfi sínu vaxin. Svæfingavélin
reyndist af ítalskri gerð og vel
komin til ára sinna með fullt af
græjum, EKG o.þ.h., en ekkert af
því var notað nema respíratorinn.
EKG var talið óþarft og blóðþrýst-
ing sáum við tekin einu sinni í að-
gerðinni, þó verður að segja
svæfingalækninum það til hróss
að hún tók púlsinn öðru hverju.
Nú var komið að þætti chirurga
og náðist fljótt bíopsía úr tveimur
hnútum úr vinstra brjósti. Þá
endurtók leikurinn sig, aðstoðar-
læknirfór úr hönsum og hljóp með
sýnir til meinfóðra og fylgdu
pólsku læknanemarnir með, hinir
chirurgarnir fóru fram að reykja.
Aðstoðarlæknirinn kom fljótt aftur
og með honum patholog sem
sagði konuna með cancer en
Pólsku læknanemarnir voru ekki
sammála. Mastectomian var gerð
og það rækilega allir eitlar og M.
Pectoralis tekinn líka. Þegar hér
var komið sögu tókum við að velta
fyrir okkur tíðni post op. infectiona
en um það hafði enginn neinar
upplýsingar. Þó sagði einhver að
62
LÆKNANEMINN Vms - 38. árg.