Úrval - 01.04.1965, Side 7

TVÍSÝNT ÚTLIT — ÓKUNN ORSÖK
5
Undir dögun rankaði Ricliard úr
dáinu í eins konar hálfmók og þá
rann á hann óráð. Ef hann sofnaði
stundi hann og kveinkaSi sér, og
þegar hann vaknaði, barðist hann
við hjúkrunarkonurnar og fullyrti
að þær væru að reyna að drepa sig.
Nærandi og styrkjandi vökvi og
lyf voru stöðugt látin drjúpa gegn-
um slöngu og holnál, sem stungið
var í æð á ökkla hans. Klukkan sex
um kvöldið virtist hann ofurlítið
betri. Hitinn hafði lækkað úr 39,5°
í 38,4°, og óráðið minnkaði.
Samt voru læknarnir i vandræð-
um, þeir höfðu enga skýringu fund-
ið enn. Klukkan 8 V2 um kvöldið
var enn tekin Röntgenmynd af
handleggnum. Grunurinn beindist
nú fyrst og fremst að beinígerð.
Hún mundi skýra bæði bólguna og
hitann. En beinafræðingarnir gátu
ekki komið auga á neina skemmd
á myndunum af beinum Richards.
Og þeir urðu að hafa fulla vissu,
hvort um beinigerð væri að ræða,
annars gætu þeir ekki gefið nógu
risastóra skammta af fúkalyfjum
— þar sem þau geta haft hættuleg
aukaáhrif.
Alla þessa nótt var hafður ísbakst-
ur við handlegginn á Richard.
Næsta dag voru teknar myndir af
lungum hans og hjarta, mjaðma-
grind og mjöðmum og grandskoðað-
ar af sérfræðingum. Ekkert óeðli-
legt fannst. Holliston læknir vitj-
aðin Iians á hverjum klukkutíma
allan sólarhringinn. Hann hafði
fleiri sjúklinga, en Richard gekk
fyrir öllum öðrum.
Á þriðja degi var Richard tölu-
vert betri, Hinir geysistóru skammt-
ar af kröftugum lyfjum virtust hafa
bjargað lífi hans — í bili. Hann
bað um góða máltíð, og þegar for-
eldrar hans komu í heimsókn, hló
hann og þau hlógu og grétu af á-
nægju.
En læknarnir voru samt ekki
ánægðir. Líkamshitinn hjá Rich-
ard komst enn upp i 39. Á með-
an þeir vissu ekki hver var orsök
sjúkdómsins gátu þeir ekki annað
gert en „barizt við sjúkdómsein-
kennin“, reynt að draga úr bólg-
unni á handleggnum og lækka liit-
ann, án þess að geta útrýmt sjálfri
orsökinni. Á hverri stundu gat orð-
ið breyting til hins veraa -— og
hún gat orðið banvæn. í rannsókn-
arstofum út um alla sjúkrahúsbygg-
inguna voru nú alls konar tilrauna-
glös í tugatali, merkt „Richard
Main‘. En orsökin fannst ekki.
Á níunda degi hans í sjúkrahús-
inu, gat Richard þess við eina
hjúkrunarkonuna, nánast af til-
viljun, að hann sæi tvöfalt. Það
var fyrsta nýja vísbendingin, sem
fengizt hafði, síðan hann var lagð-
ur inn. Áður en klukkustund var
liðin, var augnsérfræðingur búinn
að rannsaka Richard, og hann fann
einliverja veiklun í 6. höfuðtaug-
inni. Þá reis sú alvarlega spurning,
hvort um væri að ræða ígerð eða
æxli i heilanum, og hann var rann-
sakaður á ný af heilaskurðlækni.
„Hugsanlega smitun í heilaskemmd
verður að taka til athugunar," krot-
aði Holliston læknir á sjúkraskrá
Richards.
Daginn eftir var gerð mænfi
stunga á Richard og mænuvökvi
tekinn til rannsóknar, tekin Rönt-