Úrval - 01.04.1965, Blaðsíða 105

FJÓRIR GEGN ENGLANDSBANKA
103
í kynni við George Engels, fölsnnar-
meistara, sem gekk undir nafninu
„Ógnvaldur Wall Street“ vegna
hinna gallalausu falsana sinna.
Hann varð áhugasamur nemandi
þessa meistara, og upp frá því hafði
hann tftfrazt af þeirri hvatningu og
ögrun, er fölsunarlistin veitti hon-
um sem listamanni i greininni. Mac-
donnell þurfti yfirleitt ekki aS hafa
mikið fyrir hlutunum. Hinir miklu
persónutöfrar hans og sá hæfileiki
hans, aS geta kjaftaS sig út úr hvers
kyns vandræSum, hafSi þau áhrif,
aS honum hætti til aS framkvæma
hlutina fyrst og hugsa svo á eftir.
En þessi galli í fari Macdonnells
olli George Bidwell stöSugum ó-
róa.
En í ferðinni til Rio vann Mac
hlutverk sitt á algerlega óviSjafn-
anlegan hátt. Hann talaSi algerlega
gallalausa portúgölsku. MeS fölsuS
skilríki í höndunum kynnti hann
sig sem „Hr. George Morris“ og
fór fram á þaS viS Maua & Co.,
helzta banka Brasilíu, aS hann
keypti af honum víxla, er hann
hefði meSferðis. Hin fölsuðu skil-
ríki hans litu út fyrir að vera gefin
út af Westminsterbanka í Lund-
únum. Brasilíslci bankinn varS við
þessari beiðni hins virSulega gests
og þ. 18. júní keypti hann af „hr
Morris“ víxla, er námu samtals
10.000 sterlingspundum. Þetta gerS-
ist fyrsta daginn eftir aS hann hafði
komið í höfn i Rio meS hafskipinu
Lusitaniu.
Þessi starfsama þrenning var
svo komin aftur til Lundúna i miSj-
um ágústmánuSi, næstum 100.000
dollurum rikari eftir sameiginlega
uppskeru sína á meginlandi Evrópu
og í SuSur-Ameríku. Og nú klæj-
aði þá í lófana eftir aS ná góðu taki
á veiSidýri því, sem þeir voru aS
reyna að elta uppi, „Gömlu Frúnni“
í Threadneedlestræti — sjálfum
Englandsbanka.
MAC FINNTJR SMVGUNA
Nú krafðist George þess, aS þeir
sýndu héSan í frá algera skilyrSis-
lausa varkárni. Nú máttu þeir ekki
lengur búa í sama gistihúsi, og all-
ir áttu þeir að skipta oft um heim-
ilisfang og taka sér nýtt dulnefni
hverju sinni. AS degi til máttu þeir
aSeins hittast á einum staS, kaffi-
húsi í þröngri hliðargötu nálægt
Finsburytorgi. KaffihúsiS var af-
síSis og á því bar mjög lítið. Ge-
orge hafði snuðrað i kringum öll
kaffihúsin í City-verzlunarhverfinu,
þangaS til hann hafði rekizt á þetta
sérstaka kaffihús. í þvi var lítill
hliðarsalur baka til, þar sem þeir
gátu fengið veitingar og rætt sam-
an ótruflaðir. Þetta subbulega
kafifhús varS „skrifstofa" þeirra
næstu mánuðina.
En þeir eyddu miklu af tíma sín-
um yfir á meginlandinu, þar sem
þeir heimsóttu ýmsar borgir. Það-
an sendu þeir innlegg og kröfur
til reiknings hr. Warrens í Vestur-
útibúinu i Mayfair, þannig að reikn-
ingur hans þar varð mjög virtur.
Mismunurinn á reikningi lians var
nú að meðaltali um 07.000 sterlings-
pund honum í vil, og færi einhver
bankastarfsmaður að rannsaka
reikninginn, myndi hann sjálfsagt
varla botna upp né niður í honum
vegna þess hversu viðskiptin virtust